Το αστέρι που δεν έγινε σταρ (22/12/2007)

«You can be a star!», είπε ο Γαλαξίας στον αστεροειδή Β666, που προοριζόταν αυτή τη χρονιά να λάμψει πάνω από τη Γη την παραμονή των Χριστουγέννων. Ο αστεροειδής, που εδώ και εκατομμύρια χρόνια κινούνταν στα απώτατα άκρα του ηλιακού συστήματος, δεν είχε καμιά όρεξη να εγκαταλείψει την ατέρμονη περιπλάνησή του στον Γαλαξία. Ο οποίος με τη σειρά του έπρεπε να τον πείσει να αναλάβει αυτόν τον ρόλο στην εξυπηρέτηση ενός γήινου εθίμου. Ελλείψει προθύμων, έριξε όλο του το βάρος σ’ αυτόν τον ακανόνιστο σαν πατάτα αστεροειδή, έναν πυριτικό βράχο με μάζα όχι μεγαλύτερη από ένα βουναλάκι σαν τον Λυκαβηττό. «Είσαι ο ξεχωριστός ανάμεσα στους 300.000 επίσημα καταγραμμένους του ηλιακού συστήματος», είπε ο Γαλαξίας σε μια ύστατη προσπάθεια να τον πείσει. «Και τι με νοιάζει αν είμαι καταγραμμένος;», απάντησε ο Β666. Και ο Γαλαξίας πέρασε από την πειθώ στον εξαναγκασμό.

Ο Β666 ξεκίνησε για την αποστολή του με την απορία γιατί επιλέχτηκε αυτός, ο εξορισμένος στα σύνορα του ηλιακού συστήματος, δύσμορφος σαν στραβοχυμένος λουκουμάς αστεροειδής, αντί για τους μεγάλους, ολοστρόγγυλους και λαμπερούς σαν μικρούς ήλιους που συνήθως αναλάμβαναν να ικανοποιήσουν την αχαλίνωτη ανθρώπινη φαντασία. Θα του λυνόταν κι αυτή η απορία, αργότερα.

Προορισμός του ήταν να αποτελέσει το υπέρλαμπρο άστρο των Χριστουγέννων του 2007 – παρ’ ότι δεν αποτελούσε ούτε το ένα εκατομμυριοστό του πιο μικρού άστρου στο Γαλαξία. Αλλά αυτός ήταν ο τίτλος που συνόδευε αυτή τη συμπαντική αγγαρεία. Αφού θα έμπαινε σε τροχιά γύρω από τον παράξενο πλανήτη, έπρεπε να φωτίσει κάτι ξεχωριστό, ένα γεγονός κοσμοϊστορικό για τους γήινους. Για τις ανάγκες της αποστολής έπρεπε να καταστρατηγήσει τους νόμους της βαρύτητας και τους κανόνες της νευτώνειας Φυσικής.

Ο αστεροειδής Β666 άρχισε την περιπλάνησή του, σε απόσταση ασφαλείας στην αρχή, γιατί δεν έπρεπε να αποκαλύψει όλη του τη λαμπρότητα πριν από τα μεσάνυχτα της Παραμονής. Αυτή η αναγκαστική του προσαρμογή στο ανθρώπινο timing τον έκανε να αισθάνεται ολίγον σαν βεγγαλικό που θα έσκαγε σε πάρτι γήινου celebrity ή σαν φωτεινή χριστουγεννιάτικη γιρλάντα, κινεζικής κατασκευής φυσικά.

Σε ελεύθερη τροχιά πάνω από τη Γη, προσπαθώντας να αποφύγει τα πανίσχυρα ηλεκτρονικά τηλεσκόπια των αστρονόμων που θα κήρυτταν συναγερμό για επερχόμενη καταστροφή του πλανήτη, άρχισε να τον «σκανάρει» σπιθαμή προς σπιθαμή. Έπειτα από αρκετά γήινα 24ωρα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα 6 δισεκατομμύρια κάτοικοι του γαλάζιου πλανήτη ήταν πολύ απορροφημένα σε πράξεις απληστίας, καταστροφής, ρουτίνας και απελπισίας.

Στην αρχή πίστεψε ότι το κυρίαρχο άγχος του ανθρώπινου είδους αυτό τον καιρό ήταν οι πηγές ενέργειας. Του ίδιου τού ήταν ακατανόητο, καθώς γνώριζε ότι το σύμπαν διέθετε αστείρευτή ενέργεια για να κινεί τρισεκατομμύρια σώματα μπροστά στα οποία η Γη ήταν ανύπαρκτο μέγεθος. Την ανάγκη φιλοτιμίαν ποιούμενος, όμως, ο αστεροειδής Β666 έψαξε ωκεανούς και ηπείρους. Κάπου στον Ειρηνικό, στ’ ανοικτά των λατινοαμερικανικών ακτών, εντόπισε ένα ερευνητικό σκάφος, το οποίο είχε μόλις βεβαιωθεί για ένα τεράστιο υποθαλάσσιο κοίτασμα πετρελαίου. Θα έδινε ενεργειακή αυτονομία στους γήινους τουλάχιστον για έναν ακόμη αιώνα. Αλλά ο Β666 αποφάσισε ότι αυτό δεν ήταν ΤΟ γεγονός που έψαχνε. Το κοίτασμα θα πρόσθετε απλώς κι άλλα δηλητηριώδη αέρια που έκοβαν την ανάσα του πλανήτη.

Οι γήινοι είχαν επίσης άγχος με τις τιμές. Ο Β666 δεν είχε, βέβαια, αντιληφθεί για ποιο λόγο οι άνθρωποι εφηύραν το χρήμα ως μέσο συναλλαγής στον μόνο πλανήτη του ηλιακού συστήματος που πρόσφερε σε αφθονία τα μέσα συντήρησής τους. Έβλεπε, όμως, πολλούς να μετρούν με περίσκεψη το περιεχόμενο των πορτοφολιών τους ή το υπόλοιπο των λογαριασμών τους μετά την απομάκρυνσή τους από τα ταμεία. Ακόμη κι όταν ψώνιζαν είδη διατροφής. Σκέφθηκε, λοιπόν, ότι θα ήταν καλό να φωτίσει την καθημερινότητα μιας φυλής στη Μελανησία που διατηρεί την ευρωστία της χωρίς χρηματικές συναλλαγές. Αγνοεί τι εστί πληθωρισμός για τον απλούστατο λόγο ότι όλα τα αγαθά συντήρησης δεν έχουν τιμή και διατίθενται ανάλογα με τις ανάγκες κάθε ατόμου ή νοικοκυριού. Αλλά κι αυτή την επιλογή την εγκατέλειψε τελικά ο Β666 όταν κατάλαβε ότι έτσι ήταν μέχρι πριν έναν αιώνα ολόκληρη η Μελανησία, πριν αλωθεί πλήρως από τις ιεραποστολές και τις εταιρείες εκμετάλλευσης φυσικών πόρων. Κι ότι ο λόγος που αυτή η φυλή διατηρούσε την οικονομική της ιδιαιτερότητα ήταν πως αποτελούσε τουριστική ατραξιόν.

Η επόμενη επιλογή του περιπλανώμενου αστεροειδούς ήταν πιο παραδοσιακή. Υπέθεσε ότι η Μέση Ανατολή ίσως έδινε ένα ακόμη κοσμοϊστορικό γεγονός, κρυμμένο πάλι σε μια ταπεινή στάνη. Κάτι που να δικαιολογούσε εκείνο το «πασέ» σύνθημα «και επί γης ειρήνη». Πέρασε πάνω από τα καθωσπρέπει διαμερίσματα των Εβραίων, τις συνοικίες των εποίκων, τις γειτονιές των Φιλισταίων, έπειτα μεγάλωσε την ακτίνα έρευνας σε όλη την περιοχή των λαών της Βίβλου, αλλά δεν εντόπισε τίποτα περισσότερο από μίσος, ανταγωνισμό, αδιέξοδες διαπραγματεύσεις, όπλα, θρησκευτικό φανατισμό, θάνατο σκορπισμένο παντού. Είτε με τη μορφή της απελπισμένης άμυνας είτε στην εκδοχή της βίαιης καταστολής.

Ο χρόνος περνούσε, οι επιλογές του αστεροειδούς της ιστορίας μας μειώνονταν δραματικά – παρ’ ότι του ήταν αδιάφορη η γαλαξιακή αποστολή, δεν γούσταρε καθόλου τη ρετσινιά του αποτυχημένου. Προσανατολίστηκε σε μικρότερα γεγονότα, συμβατά με τους πιο ανθεκτικούς ανθρώπινους μύθους. Έψαξε το κοριτσάκι με τα σπίρτα κι ανακάλυψε μ’ απογοήτευση ότι πουλούσε πια συλλεκτικούς αναπτήρες zippo και ηλεκτρονικούς, πετυχημένες απομιμήσεις όλων των γνωστών μαρκών. Ανακάλυψε επίσης ότι όλοι οι Εμπενίζερ Σκρουτζ της γης εξαγόραζαν πλέον τις τύψεις τους με μια νέα μορφή φιλανθρωπίας, βασισμένης στη φιλοσοφία «βοήθα τους φτωχούς να βοηθήσουν τους εαυτούς τους». Τους δάνειζαν χρήματα με κυμαινόμενο επιτόκιο ή τους παρείχαν τεχνογνωσία για ανάπτυξη της μικρής επιχειρηματικότητας. Όταν ήθελαν να είναι πιο «λαρτζ», γίνονταν δωρητές ή χορηγοί μη κυβερνητικών οργανώσεων, κερδίζοντας φυσικά την ανάλογη φοροαπαλλαγή. Ευτυχισμένους Πρίγκιπες δεν εντόπισε, όλα τα γλυπτά στα κέντρα των μητροπόλεων είχαν αντικατασταθεί από installations μεταμοντέρνων καλλιτεχνών, τις οποίες δεν πλησίαζαν πια τα πουλιά.

Η τελευταία ελπίδα του αστεροειδούς μας ήταν τα παιδιά. Αλλά, όπως διαπίστωσε βάσει της γήινης στατιστικής, από τα 250.000 που θα γεννιόνταν, το κρίσιμο εικοσιτετράωρο κανένα δεν ήταν προϊόν παρθενογένεσης. Το 5% θα πέθαιναν από πείνα ή αρρώστια τα πρώτα 24ωρα, άλλο ένα 10% θα είχαν την ίδια τύχη μέχρι τα 5 χρόνια τους. Το 20% θα μεγάλωναν περίπου στα πούπουλα, αλλά θα ήταν τόσο απορροφημένα από τη μόρφωση και τη μελλοντική τους καριέρα, ώστε σχεδόν δεν θα αντιλαμβάνονταν ότι υπήρχε κόσμος γύρω τους. Άλλο ένα 10% έθεταν σοβαρή υποψηφιότητα να πυκνώσουν τις τάξεις της τρομοκρατίας του μέλλοντος, μεγαλώνοντας μέσα σε ακατανόητη μιζέρια και αδικία. Αντίστοιχο ποσοστό θα διοχέτευαν τον θυμό τους για όσα θα τους συνέβαιναν στην εφηβική παραβατικότητα και στο κοινό έγκλημα. Ένα 30% των νεογέννητων παιδιών -άνισα κατανεμημένο σε Ανατολή, Δύση, Βορρά, Νότο- θα μεγάλωνε με την πεποίθηση ότι ο κόσμος είναι πολύ ανταγωνιστικός και για να επιβιώσουν σ’ αυτόν δεν έπρεπε να επενδύουν σε τίποτε άλλο εκτός από τους εαυτούς τους. Ένα 10% ήταν προορισμένο σχεδόν εκ γενετής να γίνουν οι μάνατζερ, οι τεχνοκράτες και οι Κροίσοι του μέλλοντος – κάπου στο τέλος της εφηβείας τους η ευφυΐα και οι δεξιότητές τους θα ήταν ιδιοκτησία εταιρειών. Και τέλος, το 5% ήταν οι γόνοι των οικογενειών που ελέγχουν το 35% του παγκόσμιου πλούτου. Δεν υπήρχε η παραμικρή πιθανότητα να ανησυχήσουν ούτε για τους άλλους ούτε για τους εαυτούς τους. Δεν είχαν και λόγους, άλλωστε.

Η αποστολή του αστεροειδούς οδηγούνταν με μαθηματική ακρίβεια σε αποτυχία, η τροχιά του πλέον πάνω από την Γη πήρε χαρακτηριστικά νευρικής κρίσης. Σε απόλυτη απελπισία ο Β666 κινούνταν πάνω-κάτω, από Βορρά προς Νότο, ύστερα από Ανατολή προς Δύση, έκανε απίστευτα άλματα από ήπειρο σε ήπειρο. Ήταν πια απίθανο να μην τον εντοπίσουν τα γήινα τηλεσκόπια και οι άγρυπνες διαστημικές υπηρεσίες. Και φυσικά, μ’ αυτή τη θεότρελη τροχιά και το εκτός γεωμετρίας σχήμα του, κανείς δεν τον συνδύασε με τη γοητευτική, γαλαξιακή αποστολή του. Ήταν μια πέτρινη, απειλητική πατάτα. «Fire!» ήταν η εντολή που δόθηκε ταυτόχρονα από τις διαστημικές υπηρεσίες των γήινων. Κι από τους απαστράπτοντες δορυφόρους με τους οποίους διασταυρωνόταν αδιάφορα ο Β666, εκτοξεύτηκαν φωτεινές ακτίνες που τον κονιορτοποίησαν σε δευτερόλεπτα. Έγινε αστρική σκόνη, χωρίς να βγάλει την παραμικρή λάμψη στο σκοτεινό στερέωμα τ’ ουρανού. Και φυσικά το γεγονός αποσιωπήθηκε, στερώντας από τον Β666 έστω και την μικρή πολυτέλεια της επιστημονικής καταγραφής.