Ένας τζίτζικας τραγουδούσε καθισμένος σ’ ένα ψηλό δένδρο. Τον πήρε είδηση μια αλεπού που ήθελε να τον φάει και να τι σκαρφίστηκε. Στάθηκε τάχα μου θαυμάζοντάς τον και τον παρακάλεσε να κατέβει από το δένδρο για να δει τι είδους ζώο τραγουδάει τόσο ωραία. Ο τζίτζικας κατάλαβε τον σκοπό της, έκοψε ένα φύλλο από το δένδρο και της το ’ριξε. Η αλεπού όρμησε πάνω στο φύλλο, νομίζοντας ότι είναι ο τζίτζικας. «Νόμιζες ότι θα την πατήσω, ανόητη», της είπε ο τζίτζικας. «Φυλάγομαι από τις αλεπούδες από τότε που παρατήρησα στα κόπρανα μιας τα φτερά ενός τζιτζικιού». Κι ο μύθος δηλοί ότι τους πιο φρόνιμους ανθρώπους τούς συνετίζουν οι συμφορές των πλησίον τους.
Αισώπου μύθου, «Τέττιξ και αλώπηξ»
No comments:
Post a Comment