Στοιχήματα του μέλλοντος

 Εφημερίδα των Συντακτών, 30/12/2021-2/1/2022

Τις καλές, ανθηρές εποχές, τότε που δέναμε τα σκυλιά με τα λουκάνικα, τότε που τα εταιρικά πρωτοχρονιάτικα δώρα πλημμυρίζανε τα δημοσιογραφικά γραφεία ανεξαρτήτως βαθμού συναλλαγής μεταξύ δωροδόκων και δωροληπτών, τότε που τα γούρια του νέου χρόνου ήταν από χρυσό, ασήμι, άντε κρύσταλλο, αλλά επ’ ουδενί τσίγκινα ή από ανακυκλωμένα χαρτιά, τότε που οι λέβητες ήταν ξέχειλοι από πετρέλαιο και τα καλοριφέρ βράζανε αυγό, τότε που τα φλουριά της πρωτοχρονιάτικης πίτας ήταν βικτοριανές χρυσές λίρες, ελισαβετιανές στη χειρίστη, και οι γενναιόδωροι εργοδότες κλήρωναν έναν έξτρα μισθό ή ένα ταξίδι στην Ντίσνεϊλαντ στους τυχερούς υπαλλήλους που τους έπεφτε το φλουρί, τότε που οι έγνοιες των μεσο-μικροαστών για το ρεβεγιόν της Πρωτοχρονιάς ήταν αν θα έφτανε ένα κιλό καπνιστός σολομός κι αν το χαβιάρι θα ήταν Beluga ή Caluga και τα διλήμματα των αξιοπρεπώς αμειβόμενων προλετάριων εξαντλούνταν στο αν θα προκαλούσε καλύτερη εντύπωση στους καλεσμένους τους ένα καλοψημένο ολόκληρο γουρουνάκι ή ένα ρολό μαριναρισμένου αγριογούρουνου, σ’ αυτές τις εποχές, λοιπόν, που κάτι σας θυμίζουν αχνά, στο κατώφλι του νέου χρόνου έδιναν κι έπαιρναν τα στοιχήματα. 

Δεν εννοώ τον τζόγο, που ακμάζει και στις εποχές του ζόφου και της «Ομικρον», αλλά τα στοιχήματα του εγγύς μέλλοντος: πού θα πάει η οικονομία, πόσο θα ανέβει το χρηματιστήριο, ποια ντιλ θα κλείσουν οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι, πού θα πάει η κερδοφορία τους, ποιες εξαγορές θα πετύχουν εκτός Ελλάδας, ποιες βαλκανικές ή ευρωπαϊκές αγορές θα κατακτήσουν, ώς πού θα φτάσει ο νεόκοπος ελληνικός μικρο-ιμπεριαλισμός, ποια μεγάλα έργα θα αναλάβουν οι κατασκευαστικοί όμιλοι εντός και εκτός Ελλάδας, ποια νέα άλματα πιστωτικής επέκτασης θα κάνουν οι τράπεζες, πόσα νέα καταστήματα θα ανοίξουν, ποια μεγάλα επενδυτικά πρότζεκτ θα χρηματοδοτήσουν. Οι παχυλές, ξέχειλες από πρωτοχρονιάτικα δώρα εφημερίδες, με τους πηχυαίους τίτλους τους για «τα στοιχήματα του 199… κάτι» ή «του 200… κάτι» κρυμμένους πίσω από γούρια, αξεσουάρ ή cd και dvd με μουσική για το ρεβεγιόν της παραμονής, από Φρανκ Σινάτρα μέχρι Εφη Θώδη, ντανιάζονταν κατά εκατοντάδες μπροστά στα 15.000 περίπτερα και ψιλικατζίδικα που κάποτε πουλούσαν ενημέρωση, ή αυτό το υβρίδιο πληροφόρησης, ψυχαγωγίας και κανονικότατου εκμαυλισμού το οποίο συνιστούσε την ενημέρωση. Πίσω από αυτά τα μελλοντολογικά στοιχήματα υπήρχε η διάχυτη προσδοκία, αν όχι βεβαιότητα, ότι το μέλλον επιφύλασσε πάντα, κάθε χρόνο, κάτι καλό. Αν όχι για όλους, για τη μεγάλη πλειονότητα. Ενα μεγάλωμα της πίτας, με ένα κομμάτι για τον καθένα, έστω και μικρό. Μια αύξηση του ΑΕΠ, των τζίρων, των εισοδημάτων, της κατανάλωσης, του πλούτου, έστω και κραυγαλέα άνισα μοιρασμένη, κάπως θα έφτανε στον καθένα, εκτός από τους λίγους απόλυτα αποκλεισμένους. Κανείς δεν έχανε σ’ αυτά τα στοιχήματα. Το μέλλον του ευήμερου παρελθόντος μας ήταν πάντα γκαστρωμένο. 

Το μέλλον του παρόντος μας μοιάζει στείρο. Για τους περισσότερους επιφυλάσσει κυρίως απώλειες ή δυσάρεστες αλλαγές. Τα «μεγάλα στοιχήματα του 2022», που πάλι πλημμυρίζουν πρωτοσέλιδα και τηλεοπτικά πάνελ, παίζουν, αλλά αφορούν τους λίγους τρόφιμους του Πρυτανείου που ονομάζεται «Ταμείο Ανάκαμψης» και τα αρπακτικά της νέας «δημιουργικής καταστροφής» που εξελίσσεται με φόντο την πανδημία. 

Τι στοιχήματα απομένουν για μας, τους περιττούς του μέλλοντος; Πόσα ταξίδια θα κάνει φέτος ο Κυριάκος. Πού θα είναι το επόμενο Σαββατοκύριακο. Σε ποια βουνοκορφή θα βγάλει την επόμενη σέλφι. Πόσα θα είναι τα κρούσματα της επόμενης Τρίτης 4 Ιανουαρίου 2022. Στους πόσους θανάτους θα κλείσει τον κύκλο της η πανδημία. Με ποιο γράμμα θα βαφτιστεί η επόμενη μετάλλαξη του κορονοϊού. Πού θα πάει η χονδρική ρεύματος τον επόμενο μήνα. Πόσες τηλεοπτικές εμφανίσεις θα κάνει ο Αδωνις τον Φεβρουάριο. Με πόση ύφεση θα κλείσει το πρώτο τρίμηνο. Πού θα φτάσει ο πληθωρισμός τον Μάρτιο. Πότε θα γίνουν εκλογές, μπας και απαλλαγούμε αναιμάκτως και ησύχως από τον ανεκδιήγητο θίασο που υποδύεται πως κυβερνά. Αυτό το τελευταίο στοίχημα, αν το χάσουμε, χαθήκαμε. 

ΘΕΩΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΞΙΑ 

Θα περιμένω τη νύχτα σας αδιάφορος

χαμογελώντας με ψυχρότητα για τις ένδοξες μέρες.

Πίσω από το χάρτινο κήπο σας

πίσω από το χάρτινο πρόσωπό σας 

εγώ θα ξαφνιάζω τα πλήθη

ο άνεμος δικός μου 

μάταιοι θόρυβοι και τυμπανοκρουσίες επίσημες

μάταιοι λόγοι. 

Μην αμελήσετε. 

Πάρτε μαζί σας νερό. 

Το μέλλον μας θα έχει πολύ ξηρασία.

Μιχάλη Κατσαρού, «Θα σας περιμένω»