Η Εφημερίδα των Συντακτών 22-23/4/2022
Το σύμπλεγμα του τίτλου –ιδιοκατασκευή που προχωράει τους προϋπάρχοντες νεολογισμούς Chinamerica ή Chimerica που αρέσουν πολύ στους Aμερικανούς μελλοντολόγους– είναι μια απόπειρα αποτύπωσης της μη αναστρέψιμης δομής που έχει αποκτήσει η παγκόσμια οικονομία, παρά τη γερή ζημιά που έχει προκαλέσει η ουκρανική κρίση στην παγκοσμιοποίηση. Θα τολμούσα να πω ακόμη ότι, παρά τους ευρωατλαντικούς βρυχηθμούς κατά του Πούτιν, μια ακόμη πιο ακριβής αποτύπωση του χαοτικού γεωπολιτικού συμπλέματος θα ήταν το EuroChinaRussAmerica. Ενας πιο επιδέξιος λεξιπλάστης μπορεί να βρει ένα πιο εύηχο σύμπλεγμα, που να περιλάβει και τους άλλους ισχυρούς πόλους του γεωπολιτικού παζλ –την Ινδία, την Ιαπωνία, τη Βραζιλία, τη Σαουδική Αραβία–, οι οποίοι συνθέτουν την αναπόφευκτη συμβιωτική πραγματικότητα κυριαρχίας στον πλανήτη. Εστω ένα αρκτικόλεξο τύπου EJACBRIS (κακό, αλλά ας το δουλέψει κάποιος, πολλοί έκαναν καριέρα με το BRICS, για παράδειγμα).
Α, βέβαια. Η λέξη των ημερών είναι η αποσύνδεση. Η αποσύνδεση της Ε.Ε. και των ΗΠΑ από την Κίνα. Υπάρχει προφανώς ένα τμήμα του κεφαλαίου στις δύο όχθες του Ατλαντικού, το οποίο πιο γνήσια το εξέφρασε η τραμπική και η λεπενική Ακροδεξιά, που θεωρεί ότι η παραγωγική και χρηματοπιστωτική αποσύνδεση από την Κίνα μπορεί να είναι εφικτή και επωφελής. Και θεώρησε ιδανική ευκαιρία, για να απογειώσει το αίτημά της, την προσεκτική ισορροπία του Πεκίνου στο Ουκρανικό.
Αλλά αποσύνδεση; Ποια αποσύνδεση; «Μια αποσύνδεση της Ευρώπης από την Κίνα είναι μη βιώσιμη», είπε, την περασμένη Δευτέρα, στο Ευρωκοινοβούλιο, η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν. «Μια αποσύνδεση της οικονομίας μας από την κινεζική θα ήταν καταστροφική», είπε δύο μέρες μετά η Τζάνετ Γέλεν, η υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ. Και σχεδόν δεν έκρυψε την προσδοκία της να συνεργαστεί το Πεκίνο στην ελάφρυνση του χρέους των αναπτυσσόμενων χωρών, αν και μάλλον υπονοούσε την αγωνία της για την κινεζική στήριξη του αμερικανικού χρέους.
Εν ολίγοις, οι τεμενάδες Ούρσουλα - Μακρόν στο Πεκίνο και στον ισόβιο ηγέτη Σι, οι προσεκτικές διατυπώσεις της αμερικανικής ηγεσίας κατά των «άδικων πολιτικών» της Κίνας σε θέματα τεχνολογίας ημιαγωγών ή στις παρεμβάσεις υπέρ των δικών της «εθνικών πρωταθλητών» δείχνουν ότι η αλαζονική ευρωατλαντική ηγεσία αναγνωρίζει ότι δεν την παίρνει ν’ ανοίξει μέτωπα σύγκρουσης με τον πραγματικό κυρίαρχο της παγκόσμιας οικονομίας, τόσο από την πλευρά της προσφοράς όσο και από την πλευρά της ζήτησης. Αλλωστε, η γιγάντωση της κινεζικής ηγεμονίας είναι και δικό τους επίτευγμα, όταν με κίνητρο το φθηνό εργατικό δυναμικό μετέτρεπαν την Κίνα σε εργοστάσιο και εργοτάξιο του κόσμου για τις βαριές και βρόμικες δουλειές. Κομμένοι, λοιπόν, οι λεονταρισμοί και οι βαριές κουβέντες, 2 τρισεκατομμύρια δολάρια τον χρόνο είναι μόνο το διμερές εμπόριο της Κίνας με την Ε.Ε. και τις ΗΠΑ και στην πραγματικότητα αυτά τα 2 τρισ. δολάρια μοχλεύουν τουλάχιστον τα μισά από τα 32 τρισ. δολάρια των εμπορικών συναλλαγών κάθε χρόνο όλων με όλους στον πλανήτη.
Ως εκ τούτου, η EuroChinAmerica πρέπει να θεωρηθεί ένα μάλλον αδιατάρακτο παγκόσμιο status quo για πολλές ακόμη δεκαετίες. Αυτό, φυσικά, εμπεριέχει κάτι πολύ δυστοπικό και σκοτεινό για το μοντέλο διακυβέρνησης του οικουμενικού καπιταλισμού. Αλλά ίσως και κάτι ελαφρώς καθησυχαστικό, ότι ένας νέος παγκόσμιος πόλεμος είναι εξαιρετικά απίθανος.
ΘΕΩΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΞΙΑ
Τζέικ: … Οσο το δυνατόν λιγότερα
Escobar: Τι ήταν αυτό; Τι ήταν αυτό; Θέλεις να κάνεις στον συνεργάτη σου τη μεγαλύτερη χάρη στη ζωή του; Πήγαινέ το σπίτι του. Απλώς πάρ’ τον από εδώ! Πήγαινε σπίτι σου, Τζέικ. Χάρη σου κάνω.
Ντάφι: Ελα Τζέικ…
Γουολς: Ξέχνα το Τζέικ…. Είναι η Chinatown.
Ρόμπερ Τάουνι, Ρομάν Πολάνσκι, «Chinatown»
No comments:
Post a Comment