Τα πράγματα που δεν έγιναν

(Ελεύθερος Σκοπευτής, Επενδυτής, 6-10-2012)

Ως ετεροχρονισμένοι ρέκτες του μεταμοντερνισμού, μπορούμε βάσιμα να ισχυριστούμε ότι για την κατάσταση που βρίσκεται η χώρα ευθύνονται μερικά πράγματα που δεν έγιναν, μερικά που ευτυχώς απετράπησαν, εκείνα που δυστυχώς δεν απετράπησαν, αλλά και μερικά άλλα που κακώς απετράπησαν. Επίσης, πράγματα που υπήρχε πιθανότητα να συμβούν, αλλά δεν συνέβησαν, αλλά και κείνα που ήταν απίθανο να συμβούν και πάλι δεν συνέβησαν, πράγματα που κάποιοι σκέφτηκαν, αλλά δεν έκαναν, εκείνα που άλλοι έκαναν χωρίς καν να τα σκεφτούν, γεγονότα που κάποιοι φαντάστηκαν ότι συνέβησαν και αντέδρασαν σ’ αυτά έστω κι αν δεν συνέβησαν, φαινόμενα που συμβαίνουν πολλά έτη φωτός μακριά μας και τα οποία δεν έχουν φτάσει ακόμη στον δικό μας χωροχρόνο, αλλά και άλλα που συνέβησαν επίσης πολλά έτη φωτός μακριά μας, αλλά η επίδρασή τους πάνω μας μόλις τώρα εκδηλώνεται ή θα εκδηλωθεί στο απώτατο μέλλον, όταν δεν θα υπάρχουμε καν. Εν ολίγοις, στον ιστορικό χρόνο συγκλίνουν το παρελθόν και το μέλλον, το πραγματικό και το φανταστικό, το δυνητικό και το αδύνατο, η μυθοπλασία και τα αδιαμφισβήτητα γεγονότα, η πετριά, η ιδιοτέλεια, η κουτοπονηριά ή ο τσαρλατανισμός καθενός που δεν του αρέσουν τα πράγματα έτσι όπως έγιναν. Όλα ισοβαρή, ισοδύναμα και ισάξια, όπως το πραξικόπημα που δεν έγινε (βλέπε εκτενές ιστορικό- ψυχαγωγικό ανάγνωσμα γνωστής κυριακάτικης εφημερίδας).

Το οποίο πραξικόπημα δεν είναι το μόνο πράγμα που δεν έγινε, ούτε το μόνο που ίσως έγινε χωρίς να το αντιληφθούμε ούτε εμείς ούτε οι συντελεστές του. Στα μη γενόμενα γεγονότα υπάρχουν πολλά ακόμη που πρέπει να συγκαταλεγούν στο συνολικό, μεταμοντέρνο αφήγημα της ελληνικής κρίσης. Όπως το ότι ο πάλαι ποτέ άρχων του ΔΝΤ, Στρος-Καν, στο διάλειμμα ενός σεξουαλικού του μαραθωνίου, συνέστησε στον ΓΑΠ να απειλήσει με στάση πληρωμών, ώστε να εκβιάσει το κούρεμα του ελληνικού χρέους και να απαλλάξει την ελληνική κοινωνία από τα επερχόμενα δεινά του μνημονίου. Πράγμα που σημαίνει πως ο Στρος-Καν ήταν ο Δούρειος Ίππος της τροτσκιστικής απόκλισης Διεθνούς και Διαρκούς Επανάστασης που ήθελε να εξουδετερώσει εκ των έσω το ΔΝΤ ως παγκόσμιο τοκογλύφο και ως αρχιτέκτονα πολλών μνημονίων καταστροφής σε όλο τον κόσμο, πολύ πριν ανακαλυφθούν τα μνημόνια στην Ευρωζώνη.

Αλλά, αν το επεισόδιο του ΔΝΤ κινείται στο μεταίχμιο γενομένων και παρ’ όλίγον γενομένων γεγονότων της μεταμοντέρνας μνημονιακής αφήγησης, υπάρχουν πράγματα που εντάσσονται αμιγώς στα μη γενόμενα γεγονότα, για τα οποία η στήλη αποκαλύπτει τις ασφαλέστατες πληροφορίες της, προερχόμενες από ανώνυμες, απρόσωπες, άοσμες και άχρωμες πηγές.  Ένα νέο δεδομένο λοιπόν είναι ότι, κατά την παραμονή του Λουκ Σκαϊγουόκερ για την εκπαίδευσή του από τον δάσκαλο Γιόντα στον πλανήτη Νταγκόμπα, ο Λουκ συνέλαβε ένα σχέδιο πλήρους απεμπλοκής από τη διαμάχη των Τζεντάι με την Αυτοκρατορία και μετακόμισης σε άλλον γαλαξία, για την ακρίβεια στον δικό μας, όπου η Γη προέβαλε ως ιδεωδέστερος τόπος εγκατάστασης, με προτίμηση την εύκρατη ζώνη της. Πλην, όμως, αντελήφθησαν το εμπόδιο των γηγενών κατοίκων της, ιδιαίτερα των ατάσθαλων του ευρωπαϊκού Νότου, εις βάρος των οποίων εκπόνησαν σχέδιο αργού οικονομικού και κοινωνικού θανάτου, ενεργοποιώντας τη Σκοτεινή Πλευρά της Δύναμης, ώστε αυτή να επηρεάσει τα δημοσιονομικά μεγέθη τους, τις τιμές των ομολόγων τους και τα CDS με τρόπο που θα έκαναν τους μπρόκερ να τραβούν τα μαλλιά τους και τους οικονομέτρες να σκίζουν τα πτυχία τους. Ωστόσο, επειδή ακόμη κι οι Τζεντάι δεν είναι αλάνθαστοι και η Δύναμη έχει κι αυτή τους κανόνες της, το έτος  29 ΠΜΓ (Πριν τη Μάχη του Γιαβίν), που ο Λουκ εκκίνησε το σχέδιό του, αντιστοιχεί στο γήινο έτος  2.101.000 μ.Χ., κατά το οποίο πιθανότατα δεν θα υπάρχουν ούτε Νότος, ούτε Ελλάδα, ούτε Ευρωζώνη, ίσως  ούτε Γη, και στο ηλιακό μας σύστημα γενικώς τίποτε δεν θα είναι ίδιο. Έτσι, χάνεται η ευκαιρία να καταγραφεί η κρίση ως ένα ακόμη συναρπαστικό επεισόδιο του Πολέμου των Άστρων.

Κατ’ αντίστοιχο τρόπο, χάθηκε η ευκαιρία- ή απετράπη ο κίνδυνος, αν θέλετε- να ενταχθεί η κρίση της Ευρωζώνης στην τριλογία του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών, για την ακρίβεια να γίνει ένα τέταρτο, έξτρα μέρος της, επειδή το ΓΕΣ, σε συνεργασία με την Europol αντελήφθησαν εγκαίρως απόπειρα ανακατάληψης της Μέσης Γης από τις φυλές Ορκ και Τρολ, οι οποίες κρυφίως είχαν αναμειχθεί με τα μελαμψά Χόμπιτ εξ Αφροασίας που συγκροτούν τα στίφη των λαθρομεταναστών, με αποτέλεσμα να είναι σχεδόν αδύνατο να διαχωριστούν τα Σνάγκα από τους Πακιστανούς, τα Όλογκ-χάι από τους Σύριους, τα Τρολ της Σπηλιάς από τους Βορειοαφρικανούς. Ως εκ τούτου, οι Αρχές της χώρας έσπευσαν να ζητήσουν εμπιστευτικά την τεχνογνωσία των ειδικών επιστημόνων της Χρυσής Αυγής στην Ανθρωπομετρία, αντλημένη από τις τεράστια εμπειρία των ναζί στις μετρήσεις των ανθρώπινων κρανίων, ώστε να ξεχωρίσει το συνονθύλευμα των εισβολέων από τους γνήσιους λευκούς, Καυκάσιους κατοίκους της χώρας. Η επιχείρηση, ωστόσο, ματαιώθηκε αφενός λόγω έλλειψης κονδυλίων και αφετέρου λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων των χρυσαυγιτών ειδικών στην εξυγίανση της αγοράς εργασίας.

Ειδικοί των υπηρεσιών ασφαλείας της χώρας εξέτασαν επίσης, σε συνεργασία με τους τεχνοκράτες της Ευρωζώνης, όλα τα δεδομένα για το Ημερολόγιο των Μάγια και το επερχόμενο τέλος του κόσμου. Καθώς στις 21 Δεκεμβρίου κλείνει ο Μεγάλος Κύκλος της Δημιουργίας των 25.625 ετών, αξιολογούν τις ενδείξεις για να αποτρέψουν έναν ενδεχόμενο κύκλο καταστροφής που είναι άγνωστο πώς ακριβώς θα επέλθει. Εξ ου και επείγονται να κλείσουν όλες τις εκκρεμότητες της ενοποίησης της Ευρωζώνης στις τρεις διαδοχικές συνόδους του Οκτωβρίου, του Νοεμβρίου και του Δεκεμβρίου, και πάντως πριν από την καταληκτική ημερομηνία 21.12. Και για τον ίδιο λόγο απορρίπτουν μέχρι στιγμής και το ελληνικό αίτημα της επιμήκυνσης, το οποίο, αν είναι να έλθει η συντέλεια, είναι χωρίς νόημα.

Στα μη γενόμενα γεγονότα που επηρεάζουν τη ροή των εξελίξεων περιλαμβάνεται επίσης ο εντοπισμός κορυφαίων στελεχών του αφανούς Κοινού της Σιών σε θέσεις-κλειδιά της ευρωπαϊκής ηγεσίας, τα οποία εργάζονται απροκάλυπτα υπέρ του σχεδίου παγκόσμιας διακυβέρνησης, με επίκεντρο την Ευρωζώνη. Σύμφωνα με ασφαλέστατες πληροφορίες, με αυτά τα ευρήματα που θα μπορούσαν να αποκαλύψουν την παγκόσμια συνωμοσία εις βάρος της Ελλάδας και του ευρώ σχετίζεται η περίεργη περιπέτεια της λίστας Λαγκάρντ και του διαβόητου USB, που προφανέστατα περιλαμβάνει ονόματα και αμύθητες καταθέσεις πρωταγωνιστών της συνωμοσίας. Κατά τις πληροφορίες αυτές, ελέγχονται ως προϊόντα περίεργης σκηνοθεσίας περιστατικά στην πορεία του USB, όπως για παράδειγμα το ότι ένας από τους παραλήπτες του το μπέρδεψε με υπόθετο δυσκοιλιότητας και το χρησιμοποίησε σε μια δύσκολη στιγμή, πλην όμως το αφόδευσε και το διέσωσε, ένας άλλος το μπέρδεψε με χάπι Viagra και επίσης το χρησιμοποίησε, αλλά αυτό διασώθηκε διά της ιδίας οδού, κι ένας τρίτος το μάσησε για αρκετά δευτερόλεπτα συγχέοντάς το με τσίχλα για δροσερή αναπνοή. Οι ειδικοί εξετάζουν αν η απώλεια πολύτιμων δεδομένων του διαβόητου USB οφείλεται στις περιπέτειές του εντός αρκετών ανθρωπίνων πεπτικών σωλήνων ή αντιθέτως είναι αποτέλεσμα εσκεμμένης παρέμβασης για να αποκρυβούν οι πραγματικοί συνωμότες και η λεία τους από τη λεηλασία της χώρας, ανάμεσα στους οποίους περιλαμβάνονται ένας μαϊμού τυφλός λήπτης επιδόματος εκ Ζακύνθου, μια 99χρονη συνταξιούχος του ΟΓΑ, ένας παραπληγικός δικαιούχος προνοιακού επιδόματος, ένας Πακιστανός που καθάριζε τζάμια στα φανάρια Κατεχάκη και Μεσογείων, ένας άνεργος από το Πέραμα και μια νεωκόρος από τον Άγιο Παντελεήμονα, όλοι τους κάτοχοι αποταμιεύσεων δεκάδων εκατομμυρίων και πιθανότατα μέλη του πυρήνα των συνωμοτών. 

ΘΕΩΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΞΙΑ

…Κανείς δεν μπορεί να φέρει τον κόσμο στα μέτρα του, πόσο δε μάλλον το παρελθόν. Πράγμα ιδιαίτερα επιτακτικό στις αρχές του νέου αιώνα, στην επαύριο του τέλους του σύντομου 20ού αιώνα. Καθώς οι παλιές αυτοκρατορίες αποσυντίθενται, οι παλιές μορφές πολιτικής ξεθωριάζουν και τα νέα κράτη πολλαπλασιάζονται, η επινόηση νέων ιστοριών που θα ταιριάξουν στα νέα αυτά καθεστώτα, κράτη, εθνοτικά κινήματα και ομάδες ταυτοτήτων μετατρέπεται σε παγκόσμια βιομηχανία. Καθώς η ανθρώπινη όρεξη για συνέχεια με το παρελθόν γίνεται όλο και μεγαλύτερη σε μια εποχή που μπορεί να οριστεί μόνο ως διαρκής ρήξη με το παρελθόν, η κοινωνία των ΜΜΕ την τροφοδοτεί επινοώντας τις δικές εκδοχές για την εθνική ιστορία που πουλά περισσότερο, την «κληρονομιά» και τα θεματικά πάρκα με αρχαία κοστούμια. Ακόμη και στις δημοκρατίες όπου η αυταρχική εξουσία δεν μπορεί πλέον να ελέγξει τι μπορεί να πει κανείς για το παρόν και το παρελθόν, η συνδυασμένη δύναμη των ομάδων πίεσης, ο φόβος των πρωτοσέλιδων, η δυσμενής δημοσιότητα ή ακόμη και η δημόσια υστερία επιβάλλουν διάφορες υπεκφυγές, την αποσιώπηση και τη δημόσια λογοκρισία του «πολιτικώς ορθού».

Έρικ Χομπσμπάουμ, «Συναρπαστικά χρόνια, Μια ζωή στον 20ό αιώνα»