Εμείς και οι υπεραξίες της καραμανλικής σιωπής

 Η Εφημερίδα των Συντακτών, 4-5/6/2022

ΕΠΕΙΔΗ αυτή η εφημερίδα που μου κάνει την τιμή να με φιλοξενεί και της κάνω την τιμή να της παρέχω αφειδώς το πολυτιμότερο και δυστυχώς όλο και ανεπαρκέστερο αγαθό που διαθέτω, τον χρόνο, είναι εξαιρετικά εκτεθειμένη στην ελευθερία και την ανεξαρτησία της,

ΕΠΕΙΔΗ το μότο αυτής της εφημερίδας, από τότε που μερικές δεκάδες ανθρώπων έκαναν την αποκοτιά να τη στήσουν, «μοναδικοί εργοδότες οι αναγνώστες μας», είναι μια επικίνδυνη κυριολεξία επιβίωσης σε ένα ανελέητο περιβάλλον παρακμής του Τύπου, εκμαυλισμού και πολέμου από συστήματα εξουσίας, 

ΕΠΕΙΔΗ «οι μοναδικοί εργοδότες» μάς κρίνουν καθημερινά αποφασίζοντας να δώσουν ή να μη δώσουν 1,5 ευρώ (2 ή 3,90 το σαββατοκύριακο) για να μας αγοράσουν, αν και είναι εύκολο με μια χρονοκαθυστέρηση να βρουν την πραμάτεια μας τζάμπα στην ιστοσελίδα μας,

ΕΠΕΙΔΗ «οι μοναδικοί εργοδότες μας» είναι κανονικοί άνθρωποι που ψωνίζουν στο σούπερ μάρκετ, βάζουν βενζίνη, πληρώνουν ρεύμα και αέριο, αγοράζουν μηχανές ή αυτοκίνητα, κάποιοι ίσως και σπίτια, αποταμιεύουν και δανείζονται, και επομένως είναι πιθανοί πελάτες της διαφημιστικής πιάτσας και των εντολέων της, δηλαδή των διαφημιζόμενων επιχειρήσεων,

ΕΠΕΙΔΗ αυτή η πιάτσα, όμως, λειτουργεί με φίλτρα που κάμπτουν εξόφθαλμα, αν δεν καταργούν πλήρως, τους νόμους της αγοράς και της βαρύτητας, επιβραβεύοντας με διαφήμιση κυρίως τη μονοφωνία, τον παπαγαλισμό και το γλείψιμο ή τη σιωπή, τον εξωραϊσμό και την αυτολογοκρισία,

ΕΠΕΙΔΗ ο πολλαπλώς ευεργετούμενος παπαγαλισμός των ΜΜΕ κάνει το άσπρο μαύρο, τον ζόφο φως, την κόλαση παράδεισο, την αλήθεια ψέμα, την απαισιοδοξία αισιοδοξία, κι όταν είναι αδύνατο να κρύψει το πρόβλημα πετάει την μπάλα στην εξέδρα της διεθνούς κρίσης, 

ΕΠΕΙΔΗ ο ασφυκτικά ελεγχόμενος εσμός της καταιγιστικής πληροφόρησης, αντι-πληροφόρησης, από-πληροφόρησης καθιστά τον σαστισμένο αναγνώστη, ακροατή, τηλεθεατή έρμαιο άλλοτε της μονοδιάστατης προπαγάνδας κι άλλοτε ενός ανερμήνευτου χάους, 

ΕΠΕΙΔΗ η εύκολη διέξοδος από το χάος είναι τα στερεότυπα, τα κουτάκια κι οι απλοϊκές ταξινομήσεις στις οποίες συχνά παρασύρονται και αρκετοί από τους «μοναδικούς εργοδότες μας», 

ΕΠΕΙΔΗ η τελευταία, πολλαπλή κρίση –γεωπολιτική, πολεμική, οικονομική, ενεργειακή, πληθωριστική, επισιτιστική, πολιτική και αυθεντικά ευρωπαϊκή– έχει αναδείξει ένα πανευρωπαϊκό πολιτικό και ενημερωτικό μονοπώλιο που φλερτάρει ανοιχτά με τον μιλιταρισμό, 

ΕΠΕΙΔΗ οι λιγοστές εναλλακτικές σε αυτό το μονοπώλιο δαιμονοποιούνται με βολικά κλισέ και μετατρέπονται σε ανεπιθύμητο ενημερωτικό «περιθώριο»,

ΕΠΕΙΔΗ αυτή η εφημερίδα είναι επίτιμο μέλος αυτού του «περιθωρίου» και πληρώνει ακριβά ότι προσπαθεί κάνει μια διαφορετική ανάγνωση της συγκεχυμένης πραγματικότητας, ανάγνωση που οφείλει να ενοχλεί το Μαξίμου, τον Μητσοτάκη, την εξουσία, το πολιτικό σύστημα, τους θυλάκους διασπάθισης του δημοσίου χρήματος, την κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα, τις αθέμιτες πρακτικές εις βάρος των καταναλωτών, την εκμετάλλευση των εργαζόμενων, την υποκρισία της ευρωπαϊκής ηγεσίας,

ΕΠΕΙΔΗ με υπερβολική ευκολία στο «περιθώριο» που υπηρετεί η «Εφ.Συν.» μπαίνουν ενίοτε ετικέτες τύπου «πουτινάκια», «ρωσόφιλοι», «τσιπράκια», «συριζούληδες», «ομπρελοποιοί», «αντιΑΠΕδες», «λιγνιτόδουλοι», «#metooδες», «προσφυγόπληκτοι», «ΛΟΑΤΚΙδες», «δικαιωματιστές», «πασιφιστές», «πολεμοκάπηλοι», «κρατιστές», «αριστεριστές», «κισινγκερικοί», εσχάτως δε και «καραμανλικοί»,

ΕΠΕΙΔΗ κάθε ρήγμα στο προπαγανδιστικό, ενημερωτικό και πολιτικό μονοπώλιο, κάθε διαφοροποίηση από το δόγμα «αμοιβαίας καταστροφής» που κυριαρχεί στο ευρωπαϊκό στερέωμα είναι ευπρόσδεκτη, και δεν αγαπήσαμε ξαφνικά τον Ντράγκι, τον Μακρόν ή τον Σολτς που τηλεφωνιούνται με τον Πούτιν,

ΕΠΕΙΔΗ δεν θα αγαπούσαμε ξαφνικά ούτε τη σιδηρά Μέρκελ, αν αποφάσιζε να παρέμβει δημόσια υπέρ μιας πρωτοβουλίας κατάπαυσης πυρός στην Ουκρανία και διάσωσης της πενηντάχρονης «οστπολιτίκ», αλλά θα αντιλαμβανόμασταν τον ρεαλισμό της,

ΕΠΕΙΔΗ ξέρουμε ότι η 35μηνη σιωπή του Καραμανλή στην τωρινή του κοινοβουλευτική θητεία κόστισε στους φορολογούμενους περίπου 170.000 ευρώ, όπερ σημαίνει ότι η προ ημερών ομιλία του τιμάται περίπου 50 ευρώ η λέξη,

ΕΠΕΙΔΗ προφανώς και δεν ξεχνάμε ότι η πρωθυπουργική θητεία του, εκτός από την ατυχήσασα απόπειρα σύγκρουσης με τους «νταβαντζήδες» της εξουσίας, έριξε τα θεμέλια της κρίσης χρέους που ακολούθησε,

ΕΠΕΙΔΗ δεν ξεχνάμε τι είναι ο καθένας, δεν έχουμε αυταπάτες για κανέναν, αλλά αγωνιούμε διαρκώς να βρισκόμαστε «στη σωστή πλευρά της ιστορίας», πριν γίνουμε κι εμείς κι όλη η Ευρώπη «ιστορία», με τον ζοφερό τρόπο που έγινε δυο φορές τον 20ο αιώνα, 

ΓΙ’ ΑΥΤΟ λοιπόν δεν γίναμε «καραμανλάκια», δεν μας γοήτευσε αίφνης ο «μεγάλος σιωπηλός» με τις 3.400 λέξεις της ομιλίας του και τις κορώνες για τη νέα απολυταρχία του πλούτου ή τις μπηχτές για τον ρόλο των ΗΠΑ. Χαραμάδες κοινής λογικής αναζητούμε, ρωγμές στη φαιοπράσινη ευρω-υστερία και στον θίασο που κυβερνά αναδεικνύουμε. 

ΥΓ. Απορία: Η αποθέωση του πατριωτικού κιτς, στη γραβάτα με τα σημαιάκια, ήταν αυτοσαρκασμός ή καθησυχαστικό μήνυμα στο ακροατήριο που χτύπησε κάρτα στο ιβέντ χωρίς να ακούσει λέξη;

ΘΕΩΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΞΙΑ

Δεν ήταν ασύνηθες σε καιρό πολέμου η πληροφόρηση σε έναν βαθμό να είναι ελεγχόμενη, το φαινόμενο όμως απροσχημάτιστης προπαγάνδας και διασποράς fake news είναι ανησυχητικό. Αν σ’ αυτό προστεθούν τα ήδη εξαπλούμενα φαινόμενα του ανεξέλεγκτου λαϊκισμού στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ο αυθαίρετος αποκλεισμός της αντίθετης άποψης, η υπερσυσσώρευση ισχύος στην ενημέρωση σε λίγα ιδιωτικά χέρια, η κατάσταση επιδεινώνεται κατά πολύ. Μπορεί όλα αυτά να μην επηρεάζουν άμεσα την έκβαση του πολέμου, πρέπει όμως να προβληματίζουν σοβαρά για το είδος και την ποιότητα της δημόσιας ζωής που εκκολάπτεται στο όχι τόσο μακρινό μέλλον.

Κώστας Καραμανλής, «Ελλάδα και Ευρώπη στη δίνη μεγάλων αλλαγών» (Ομιλία στην εκδήλωση της Πανελλαδικής Οργάνωσης Γυναικών «Παναθηναϊκή», 1/6/2022)