Του ΚΙΜΠΙ
Ο Βαθρακούκος ισορροπεί γαντζωμένος πάνω σε ένα καλώδιο υψηλής τάσης. Τα 150 ΚV που περνάνε ανάμεσα από τα πόδια του γαργαλάνε ευχάριστα τις κυρτωμένες σε λαβή πουλιού πατούσες του. Η θέα του Αργοσαρωνικού από τον Υμηττό είναι καθησυχαστική. Εντάξει, η Αθήνα δεν είναι το ωραιότερο τοπίο για να το ασχημύνει κανείς, μια πεδιάδα τσιμέντου, μετάλλου και γυαλιού είναι, αλλά έχει τη γοητεία της.
Εχει δύο μέρες προθεσμία να αποφασίσει αν θα μείνει πάνω ή θα κατέβει κάτω. Η σύσταση της τρόικας των παγανών είναι σαφής: εφόσον τα λοκντάουν παρατείνονται, μπορούν να παραταθούν και οι δωδεκαήμερες διακοπές όλων των πλασμάτων της φυλής στον πάνω κόσμο. Κάθε καρκάντσαλος, κάης, βορδόλακας έχει δικαίωμα να μείνει και μετά τα Φώτα. Οι πόλεις και τα χωριά είναι στη διάθεσή τους, δουλειά κάτω δεν θα έχει, το πριόνισμα του Δέντρου της Ζωής έχει σταματήσει, μια χαρά καταστρέφεται κι από πάνω, στην ανεργία θα βγάλουν οι άνθρωποι τους καλικαντζάρους. Η παραγωγή του ολέθρου περνά πρωτοφανή ύφεση και οι φήμες ότι έρχονται απολύσεις και περικοπές στον κάτω κόσμο έχει θορυβήσει όλους τους καλλισπούδες. Ανέβηκαν με λαχτάρα ενός ολόκληρου χρόνου επάνω για να κάψουν, να ρημάξουν, να πειράξουν, να τρομάξουν, ένα δωδεκαήμερο αφιερωμένο στην κλοπή της χαράς, κι αντίκρισαν έναν κόσμο βυθισμένο στον φόβο. «Σόρι, αλλά όταν ο υπουργός κραυγάζει ότι θέλει πόλεις νεκρές, εμείς τι παραπάνω να κάνουμε;» αναρωτιέται ο Βαθρακούκος. Ταλαντεύεται αν τελικά θα κατέβει ή θα κάτσει. Κάτω τον περιμένει σίγουρα μια επ’ αόριστον αναστολή σύμβασης. Πάνω, για τηλεργασία ούτε λόγος, στη Γη εξελίσσεται η πιο εξοργιστική αντιποίηση αρχής εις βάρος των καλικαντζάρων. «Τι πάνω, τι κάτω», συλλογιέται μελαγχολικά και μ’ ένα άλμα από τα 30 μέτρα προσγειώνεται απαλά στο έδαφος.
Ο Βαθρακούκος ισορροπεί γαντζωμένος πάνω σε ένα καλώδιο υψηλής τάσης. Τα 150 ΚV που περνάνε ανάμεσα από τα πόδια του γαργαλάνε ευχάριστα τις κυρτωμένες σε λαβή πουλιού πατούσες του. Η θέα του Αργοσαρωνικού από τον Υμηττό είναι καθησυχαστική. Εντάξει, η Αθήνα δεν είναι το ωραιότερο τοπίο για να το ασχημύνει κανείς, μια πεδιάδα τσιμέντου, μετάλλου και γυαλιού είναι, αλλά έχει τη γοητεία της.
Εχει δύο μέρες προθεσμία να αποφασίσει αν θα μείνει πάνω ή θα κατέβει κάτω. Η σύσταση της τρόικας των παγανών είναι σαφής: εφόσον τα λοκντάουν παρατείνονται, μπορούν να παραταθούν και οι δωδεκαήμερες διακοπές όλων των πλασμάτων της φυλής στον πάνω κόσμο. Κάθε καρκάντσαλος, κάης, βορδόλακας έχει δικαίωμα να μείνει και μετά τα Φώτα. Οι πόλεις και τα χωριά είναι στη διάθεσή τους, δουλειά κάτω δεν θα έχει, το πριόνισμα του Δέντρου της Ζωής έχει σταματήσει, μια χαρά καταστρέφεται κι από πάνω, στην ανεργία θα βγάλουν οι άνθρωποι τους καλικαντζάρους. Η παραγωγή του ολέθρου περνά πρωτοφανή ύφεση και οι φήμες ότι έρχονται απολύσεις και περικοπές στον κάτω κόσμο έχει θορυβήσει όλους τους καλλισπούδες. Ανέβηκαν με λαχτάρα ενός ολόκληρου χρόνου επάνω για να κάψουν, να ρημάξουν, να πειράξουν, να τρομάξουν, ένα δωδεκαήμερο αφιερωμένο στην κλοπή της χαράς, κι αντίκρισαν έναν κόσμο βυθισμένο στον φόβο. «Σόρι, αλλά όταν ο υπουργός κραυγάζει ότι θέλει πόλεις νεκρές, εμείς τι παραπάνω να κάνουμε;» αναρωτιέται ο Βαθρακούκος. Ταλαντεύεται αν τελικά θα κατέβει ή θα κάτσει. Κάτω τον περιμένει σίγουρα μια επ’ αόριστον αναστολή σύμβασης. Πάνω, για τηλεργασία ούτε λόγος, στη Γη εξελίσσεται η πιο εξοργιστική αντιποίηση αρχής εις βάρος των καλικαντζάρων. «Τι πάνω, τι κάτω», συλλογιέται μελαγχολικά και μ’ ένα άλμα από τα 30 μέτρα προσγειώνεται απαλά στο έδαφος.
No comments:
Post a Comment