ΘΕΩΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΞΙΑ (12/9/2009)

Πότε πότε μας θυμάται το μέλλον
Όσο μακριά κι αν βρίσκεται,
Όλο και κάποιο μήνυμα λαβαίνουμε,
Γραμμένο πάντα βιαστικά
Γιατί διαρκώς αναχωρεί
Για πιο μακριά ακόμα.
Τι να το κάνεις;
Γραπτά που μένουνε αδιάβαστα.
Κανείς δεν ξέρει από μας
Να διαβάσει τι γράφει το μέλλον.
Παρεκτός κάτι ελάχιστες
Γραμματιζούμενες ελπίδες.
Τρέχα γύρευε.

Κική Δημουλά, «Το λίγο του κόσμου» (1971)