Μάλιστα, κύριε Γκρέυ, οι θεοί φάνηκαν πολύ καλοί απέναντί σας. Αλλά, ό,τι δίνουν οι θεοί, το παίρνουν γρήγορα πίσω. Μονάχα λίγα χρόνια σας μένουν για να ζήσετε πραγματικά, ολοκληρωτικά, τέλεια. Όταν τα νιάτα σας θα ’χουν φύγει, θα έχουν πάρει μαζί τους και την ομορφιά σας, και τότε θ’ ανακαλύψετε ξαφνικά πως δεν σας απόμειναν περιθώρια θριάμβων, ή θα είσαστε υποχρεωμένος να ικανοποιείστε μ’ εκείνους τους ασήμαντους θριάμβους, που η ανάμνηση του παρελθόντος σας θα τους κάνει να φαίνονται πιο πικροί κι από ήττες. Ο κάθε μήνας που περνάει σας φέρνει κοντά σε κάτι φοβερό. Ο χρόνος σας ζηλεύει και πολεμάει τα κρίνα και τα τριαντάφυλλα της νιότης σας. Θα καταντήσετε χλομός, με μάγουλα βαθουλωμένα και σβησμένα μάτια. Θα υποφέρετε τρομερά…Α! ζήστε τα νιάτα σας τώρα που τα ‘χετε. Μη σκορπάτε το χρυσάφι των ημερών σας, δίνοντας πίστη στα λεγόμενα ανιαρών ανθρώπων, προσπαθώντας να βελτιώσετε τη θέση των απελπισμένων, πετώντας τη ζωή σας στους αμαθείς, τους κοινούς και τους χυδαίους. Πρόκειται γι’ αρρωστημένους στόχους, για ψεύτικα ιδανικά του καιρού μας. Ζήστε!
Οσκαρ Ουάιλντ, «Το πορτρέτο του Ντόεριαν Γκρέυ»
No comments:
Post a Comment