Δεν κάνω κανένα σχόλιο, χαμένος στον δικό μου προσωπικό λαβύρινθο, σκεπτόμενος άλλα πράγματα: εντάλματα, προσφορές μετοχών, προγράμματα διανομής μετοχών σε υπαλλήλους, εξαγορές επιχειρήσεων, αρχικές δημόσιες εγγραφές, χρηματοδοτήσεις, αυτοχρηματοδοτήσεις, ομολογίες, μετατροπές, πληρεξούσια, 8-Κ, 10-Q, αμοιβαία κεφάλαια, Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, φοβερά γκάτζετ για στελέχη επιχειρήσεων, δισεκατομμυριούχους, Κενκίτσι Νακαγίμα, άπειρο, Άπειρο. Πόσο γρήγορα πρέπει να τρέχει ένα αυτοκίνητο πολυτελείας, αποφυλακίσεις με εγγύηση, αβέβαιοι τίτλοι, αν θα πρέπει να ακυρώσω τη συνδρομή μου στον Economist, την παραμονή Χριστουγέννων όταν ήμουν δεκατεσσάρων ετών και βίασα μια από τις υπηρέτριές μας, Αποκλειστικότητα, να φθονείς τη ζωή κάποιου…έμβρυα κατεψυγμένα ή διαλυμένα (ποιο από τα δυο;), πυρηνικές κεφαλές, δισεκατομμύρια δολάρια, η ολική καταστροφή του κόσμου…Η ζωή παιγμένη σαν κωμωδία καταστάσεων αναδιαμορφωμένη σε σαπουνόπερα. Είναι ένας θάλαμος απομόνωσης, που εξυπηρετεί μόνο το να εκθέτει τη σημαντικά λειψή ικανότητά μου να νιώσω. Είμαι στο κέντρο του, εκτός εποχής και κανείς δεν με ρωτάει για την ταυτότητά μου. Αν πραγματικά ήμουν ρομπότ, τι διαφορά θα είχε;
Μπρετ Ήστον Έλις, «Αμερικανική Ψύχωση»
No comments:
Post a Comment