Βλέπεις αυτές τις πέτρες στην άνυδρη έρημο; Μετάλλαξέ τις σε ψωμιά κι ο κόσμος θα τρέξει να πέσει στα πόδια σου, όμοια σαν ένα κοπάδι πειθαρχημένο κι όλο ευγνωμοσύνη, τρέμοντας ωστόσο μη τυχόν χάσουν την προστασία σου και πάψουν να ’χουν ψωμί.
Μα δε θέλησες να στερήσεις τον άνθρωπο απ’ την ελευθερία του, κι αρνήθηκες, κρίνοντας πως η ελευθερία ήταν κάτι ασυμβίβαστο με την υποταγή που αγοράζεται με ψωμιά. Αποφάνθηκες πως ο άνθρωπος δεν ζει “μόνο με άρτον’’, μα ξέρεις ότι στ’ όνομα του γήινου αυτού άρτου το πνεύμα της Γης θα εξεγερθεί εναντίον σου, θ’ αγωνιστεί και θα σε νικήσει, ότι όλοι το ακολουθούν φωνάζοντας: “Ποιος μοιάζει μ' αυτό το ζώο που μας έδωσε τη φωτιά τ' ουρανού;”. Αιώνες θα περάσουν κι η ανθρωπότητα θα διακηρύσσει με το στόμα των σοφών και των συνετών της ότι δεν υπάρχουν εγκλήματα και κατά συνέπεια, δεν υπάρχουν κι αμαρτήματα. Ότι δεν υπάρχουν παρά μόνο πεινασμένοι. Θρέψε τους πρώτα κι ύστερα ν’ απαιτείς απ' αυτούς να ’ναι ενάρετοι. Να τι θα γράψουν στο λάβαρο της επανάστασής τους, που θα επιτεθεί στον ναό σου. Στη θέση του ένα καινούργιο οικοδόμημα θα υψωθεί, ένας νέος πύργος της Βαβέλ, που θα παραμείνει δίχως αμφιβολία ατέλειωτος, όπως κι ο πρώτος εκείνος. Αλλά θα μπορούσες να γλιτώσεις τους ανθρώπους απ’ αυτή τη δοκιμασία, κι από χιλιόχρονα βάσανα. Γιατί θα ξανάρθουν να μας βρουν, αφού θα ’χουν κοπιάσει χίλια χρόνια να χτίσουν τον πύργο τους! Θα μας αναζητήσουν κάτω απ’ τη γη, όπως άλλοτε, μέσα στις κατακόμβες όπου θα ’μαστε κρυμμένοι (θα μας βασανίσουν πάλι) και θα κραυγάσουν: “Δώστε μας να φάμε γιατί αυτοί που μας υποσχέθηκαν τη φωτιά τ’ ουρανού δε μας την έδωσαν”. Τότε θ’ αποτελειώσουμε εμείς τον πύργο τους, γιατί δεν χρειάζεται για κάτι τέτοιo παρά μόνο η τροφή, και θα τους θρέψουμε, υποτίθεται στ’ όνομά σου, θα τους κάνουμε να το πιστέψουν τουλάχιστο. Χωρίς εμάς θα ’ναι για πάντα τους πεινασμένοι. Καμία γνώση δεν θα τους δώσει ψωμί, όσο θα μένουν ελεύθεροι αλλά θα καταλήξουν να την καταθέσουν στα πόδια μας τούτη την ελευθερία τους, λέγοντας: “Υποτάξετέ μας, κάνετέ μας δούλους, μα δώστε μας να φάμε”. Θα καταλάβουν, επιτέλους, πως η ελευθερία δεν μπορεί να συμφιλιωθεί με το ψωμί της γης που είναι στη διάθεσή τους, γιατί ποτέ δεν θα μπορέσουν να το μοιράσουν μεταξύ τους!
Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, «Αδελφοί Καραμαζόφ» (ο μονόλογος του Μεγάλου Ιεροεξεταστή)
Ενώπιον του ΠΑΝΘΕΟΥ
ReplyDelete(συγκειμένου εξ όλων των θεών όλων των θρησκειών και των προφητών αυτών)
ΕΦΕΣΗ
Του ΤΡΑΠΕΖΙΤΗ
ΚΑΤΑ
Του Θεού των Χριστιανών ( καλουμένου εφεξής απλώς «Θεού»)
ΚΑΙ
Της κατ’ εμού αποφάσεως που δημοσιεύθηκε στο τεύχος της 25.20.2008 της εφημερίδας ‘ «Ο Κόσμος του Επενδυτή»
Εκκαλώ την ως άνω απόφαση, που δημοσίευσε ανωτέρω ό Γραμματεύς του Θεοδικείου kibi2, και για άλλους λόγους τους οποίους στο μέλλον ( μετά το νέο κραχ) επιφυλάσσομαι να προσθέσω αλλά ιδιαιτέρως για τους ακόλουθους ορθούς , νόμιμους και βάσιμους:
1. Κακή σύνθεση του Δικαστηρίου. Όπως προκύπτει από το κείμενο της αποφάσεως, του δικαστηρίου, από το οποίο καταδικάστηκα και διατάχτηκε η παράδοση μου στον ορκισμένο εχθρό μου Μωάμεθ, το δικαστήριο αυτό αποτελέστηκε από τον Θεό των Χριστιανών ως Πρόεδρο, τον υιό αυτού Ιησού Χριστό ως Εισαγγελέα , καθοδηγουμένους από το Άγιο Πνεύμα. Όμως και τα τρία αυτά πρόσωπα αποτελούν την Αγία Τριάδα , «ομοούσιον και αχώριστον», κατά τα απαρασάλευτα δόγματα της θρησκείας μας, πράγμα που σημαίνει ότι κατήγορος και κριτής ήταν ένα και το αυτό πρόσωπο, άρα δεν υπήρχε, όπως αποδείχθηκε και από την απόφαση, καμία περίπτωση να έχω «Τίμια δίκη»(fair trial).Συνεπώς κακώς συνετέθη το δικαστήριο που με καταδίκασε και η απόφαση του πρέπει να εξαφανισθεί από το ΠΑΝΘΕΟΝ.
2. Παραβιάστηκε κανόνας του ουσιαστικού δικαίου , δηλ. του Ευαγγελίου, τον οποίο κανόνα θεμελίωσε ο Θεός δια του υιού αυτού και ήδη εισαγγελέως Ιησού Χριστού. Αναφέρομαι στην παραβολή των ταλάντων, όπως καταγράφεται στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο ((Μτθ. 25, 14-30) , αντίγραφο της οποίας, προς διευκόλυνση του δικαστηρίου Σας παραθέτω στο τέλος του δικογράφου
Σύμφωνα με ην παραβολή αυτή, που αποτελεί κανόνα ουσιαστικού δικαίου, κάποιος κεφαλαιούχος που έφευγε ταξίδι κάλεσε τους δούλους του ( εντολοδόχους θα λέγαμε σήμερα) και έδωσε στον καθένα ένα σημαντικό ποσό χρημάτων για να τα εκμεταλλευθούν και να του τα αποδώσουν όταν επιστρέψει. Στον ένα έδωσε πέντε τάλαντα, στον δεύτερο δύο και στον τρίτο ένα. Όταν επέστρεψε ζήτησε λογαριασμό και την απόδοση του κεφαλαίου πλέον τόκων.
3. Ο πρώτος του είπε ότι είχε εκμεταλλευθεί τα χρήματα και από 5 τάλαντα είχε 10 ( προφανώς μάλλον τοκογλύφος ήτανε ή εξέδωσε δομημένα ομόλογα ή sub primes ενυπόθηκα δάνεια). Ο κύριος, εν προκειμένω ό Θεός, αυτός που με καταδίκασε εμένα για αισχροκέρδεια και αναλγησία, όχι μόνον δεν τον τιμώρησε αλλά πήρε τα χρήματα και τον κάλεσε στο σπίτι του για χαρές και πανηγύρια αντάξια εκείνων που πρόσφεραν στους εαυτούς τους οι managers της AIG . Ο δεύτερος και αυτός τα 2 τάλαντα τα έκανε 4. Και αυτός κλήθηκε στο παρτυ..
4. Και ερχόμαστε στον τρίτο. Αυτός ήξερε ότι ο καταθέτης των χρημάτων ήταν σκληρός και φοβήθηκε να αναλάβει τον κίνδυνο απωλείας του όλου ή μέρους του κεφαλαίου.. Εγγυήθηκε λοιπόν το 100% της καταθέσεως έθαψε στη γη τα χρήματα και όταν επέστρεψε ο κύριος ,του το απέδωσε….
Ποιος είδε το Θεό και δεν τον φοβήθηκε….Παλιάνθρωπε του είπε ο καταθέτης, αντί να βάλεις τα λεφτά μου στους τραπεζίτες και να πάρω τους τόκους το έθαψες και τώρα μου τα δίνεις…..ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΕΤΑΞΕ ΣΤΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΚΟΛΑΣΗ…
5. Και ερωτώ : Τι παραπάνω έκανα εγώ?? Εκμεταλλεύθηκα τα χρήματα των καταθετών και έδωσα τόκους σε αυτούς , αύξησα την τιμή της μετοχής και έδωσα υπεραξία στους μετόχους
6. Ξέρω ότι είσθε ευγενείς και δεν ρωτάτε για τα sub primes..Ναι , έδωσα δάνεια σε ανθρώπους που δεν υπήρχε πιθανότητα να τα ξεπληρώσουν…Όμως ο ίδιος ο εκτελών χρέη εισαγγελέως Ιησούς Χριστός, στην επί του Όρους Ομιλία, ιδρυτική διακήρυξη της θρησκείας μας, είπε « Και αν δανείζετε παρ ων εχετε την ελπίδα απολαβείν ποία υμών η χαρις εστι??» με άλλα λόγια μας πρόσταξε να δανείζουμε σε όλους ανεξάρτητα από την πιστοληπτική τους ικανότητα. Αυτό έκανα και εγώ…Και τιτλοποίησα αυτές τις οφειλές και τις έβαλα μέσα σε άλλα πακέτα απαιτήσεων που οι ειδήμονες της Morgan Stanley και Standard & Poor’s βαθμολόγησαν ΑΑ και ΑΑΑ! Μάλιστα ! Πιστοί χριστιανοί και αυτοί ακολούθησαν το Ευαγγέλιο. . Και βέβαια πήρα bonus αλλά μην ξεχνάτε το υπό του Απ. Παύλου λεχθέν «Ο εις τον Ναόν εργαζόμενος, εκ του Ναού τραφήσεται».
7. Και ποια ή αμοιβή μου?? Αντί να με επαινέσουν με εκδίδουν στον ορκισμένο εχθρό μου Μωάμεθ.. Ποιος?? Ο Θεός που στην παραβολή των ταλάντων θέσπισε τον πιο στυγνό καπιταλισμό δίνοντας διαταγή «· τῷ γὰρ ἔχοντι παντὶ δοθήσεται καὶ περισσευθήσεται· ἀπὸ δὲ τοῦ μὴ ἔχοντος καὶ ὃ ἔχει ἀρθήσεται ἀπ' αὐτοῦ», θεσμοθετόντας ετσι τον κανόνα «Να γίνονται οι πλούσιοι πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι.»
8. Βέβαια αυτές τις ενστάσεις δεν τις πρόβαλε ο συνηγορός μου στη δίκη , αλλά για αυτόν έχω ράμματα για τη γούνα του αργότερα.. Πιστεύω ότι δεν ήταν άλλος από τον Γραμματεα του Θεοδικείου ΚΙΒΙ2 αλλά δεν παίρνω όρκο.
9. Για όλους αυτούς τους λόγους
ΑΙΤΟΥΜΑΙ
Όχι απλώς να αθωωθώ αλλά να σταλώ στον Παράδεισο.. Όχι όμως στον δικό μας όπου ο Θεός, που τόσο άδικα με κατά δίκασε θα διοικεί και πάλι και θα τον έχει κάνει Γκουαντάναμο αλλά να σταλώ στον Μωαμεθανικό Παράδεισο που θα με τιμήσουν ως μάρτυρα της Πίστεως και θα με περιμένουν 70 παρθένες με ματια πράσινα και αμυγδαλωτά… Επικουρικώς, λόγω της κρίσεως, ας είναι και λιγότερες ή έστω μη παρθένες…
Πάντως στον ξενέρωτο χριστιανικό παράδεισο ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΑΩ.
Η Παραβολή των Ταλάντων
ReplyDelete"Ὥσπερ γὰρ ἄνθρωπος ἀποδημῶν ἐκάλεσε τοὺς ἰδίους δούλους καὶ παρέδωκεν αὐτοῖς τὰ ὑπάρχοντα αὐτοῦ, καὶ ᾧ μὲν ἔδωκε πέντε τάλαντα, ᾧ δὲ δύο, ᾧ δὲ ἕν, ἑκάστῳ κατὰ τὴν ἰδίαν δύναμιν, καὶ ἀπεδήμησεν εὐθέως. πορευθεὶς δὲ ὁ τὰ πέντε τάλαντα λαβὼν εἰργάσατο ἐν αὐτοῖς καὶ ἐποίησεν ἄλλα πέντε τάλαντα· ὡσαύτως καὶ ὁ τὰ δύο ἐκέρδησε καὶ αὐτὸς ἄλλα δύο. ὁ δὲ τὸ ἓν λαβὼν ἀπελθὼν ὤρυξεν ἐν τῇ γῇ καὶ ἀπέκρυψε τὸ ἀργύριον τοῦ κυρίου αὐτοῦ. μετὰ δὲ χρόνον πολὺν ἔρχεται ὁ κύριος τῶν δούλων ἐκείνων καὶ συναίρει μετ' αὐτῶν λόγον. καὶ προσελθὼν ὁ τὰ πέντε τάλαντα λαβὼν προσήνεγκεν ἄλλα πέντε τάλαντα λέγων· κύριε, πέντε τάλαντά μοι παρέδωκας· ἴδε ἄλλα πέντε τάλαντα ἐκέρδησα ἐπ' αὐτοῖς. ἔφη αὐτῷ ὁ κύριος αὐτοῦ· εὖ, δοῦλε ἀγαθὲ καὶ πιστέ! ἐπὶ ὀλίγα ἦς πιστός, ἐπὶ πολλῶν σε καταστήσω· εἴσελθε εἰς τὴν χαρὰν τοῦ κυρίου σου. προσελθὼν δὲ καὶ ὁ τὰ δύο τάλαντα λαβὼν εἶπε· κύριε, δύο τάλαντά μοι παρέδωκας· ἴδε ἄλλα δύο τάλαντα ἐκέρδησα ἐπ' αὐτοῖς. ἔφη αὐτῷ ὁ κύριος αὐτοῦ· εὖ, δοῦλε ἀγαθὲ καὶ πιστέ! ἐπὶ ὀλίγα ἦς πιστός, ἐπὶ πολλῶν σε καταστήσω· εἴσελθε εἰς τὴν χαρὰν τοῦ κυρίου σου. προσελθὼν δὲ καὶ ὁ τὸ ἓν τάλαντον εἰληφὼς εἶπε· κύριε, ἔγνων σε ὅτι σκληρὸς εἶ ἄνθρωπος, θερίζων ὅπου οὐκ ἔσπειρας καὶ συνάγων ὅθεν οὐ διεσκόρπισας· καὶ φοβηθεὶς ἀπελθὼν ἔκρυψα τὸ τάλαντόν σου ἐν τῇ γῇ· ἴδε ἔχεις τὸ σόν. ἀποκριθεὶς δὲ ὁ κύριος αὐτοῦ εἶπεν αὐτῷ· πονηρὲ δοῦλε καὶ ὀκνηρέ! ᾔδεις ὅτι θερίζω ὅπου οὐκ ἔσπειρα καὶ συνάγω ὅθεν οὐ διεσκόρπισα! ἔδει οὖν σε βαλεῖν τὸ ἀργύριόν μου τοῖς τραπεζίταις, καὶ ἐλθὼν ἐγὼ ἐκομισάμην ἂν τὸ ἐμὸν σὺν τόκῳ. ἄρατε οὖν ἀπ' αὐτοῦ τὸ τάλαντον καὶ δότε τῷ ἔχοντι τὰ δέκα τάλαντα· τῷ γὰρ ἔχοντι παντὶ δοθήσεται καὶ περισσευθήσεται· ἀπὸ δὲ τοῦ μὴ ἔχοντος καὶ ὃ ἔχει ἀρθήσεται ἀπ' αὐτοῦ. καὶ τὸν ἀχρεῖον δοῦλον ἐκβάλετε εἰς τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον· ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων". (Μτθ. 25, 14-30)