…Η χώρα αυτή είναι πλούσια. Πράγματι, δεν υπάρχει ούτε ένας φτωχός. Αλλά… Κανένας τους δεν εργάζεται πουθενά! Ταυτόχρονα, η χώρα αυτή από άκρη σε άκρη είναι γεμάτη, μιλιούνια θα έλεγα, από πεινασμένους ανθρώπους. Πώς συμβαίνει αυτό; Το 80% είναι οικονομικοί μετανάστες. Από αυτούς το 3% είναι από χώρες της Ευρώπης. Εργάτες χωρίς καμιά ασφάλεια, με τουριστική βίζα στη χώρα, διάρκειας ενός μηνός, Στο μήνα επάνω, πρέπει να μεταβούν με δικά τους έξοδα σε διπλανή χώρα και αμέσως μετά την ίδια ώρα να ξαναγυρίσουν, αφού καταβάλουν τα έξοδα της βίζας πάλι για ένα μήνα. Από τους Ευρωπαίους εργάτες, οι Ρουμάνοι και οι Πολωνοί έχουν να διαλέξουν ή ένα συνεχόμενο ωράριο από 4:45 έως τις 19:00 και δικαίωμα αργίας την Παρασκευή ή από 05:15 έως τις 16:30 και υποχρεωτική αργία την Παρασκευή…. Μένουν σε σπίτια κοινόβια, δωμάτια με κοινή κουζίνα και καθιστικό… αυτό όμως δεν είναι τίποτα μπροστά στην απόλυτη εξαθλίωση. Στους Νεπαλέζους ανειδίκευτους εργάτες, που αποτελούν την απόλυτη πλειοψηφία 60%. Τους εμπορεύονται σύγχρονα σκλαβοπάζαρα, εταιρείες που με συμβόλαιο σού εξασφαλίζουν όσους ζητάς. Στοιβάζονται σε οργανωμένα camps με κρεβάτια πενταόροφα, το ένα πάνω στο άλλο... Το ντόμινο που ξεκίνησε στην Ευρώπη σταματημό δεν φαίνεται να έχει. Και γιατί να έχει άλλωστε. Ο στόχος επιτυγχάνεται. Μας οδηγούν σε αντίστοιχες κοινωνίες, ΣΑΝ ΑΥΤΗ ΕΔΩ!
Γράμμα σύγχρονου Έλληνα μετανάστη σε αραβική χώρα. Από την ιστοσελίδα Ithaca.net
No comments:
Post a Comment