Η εμμέσως αντιπροσωπευτική δημοκρατία λειτουργεί βάσει θεμελιωδών κανόνων δικαίου, το σύνολο των οποίων συνιστά το Σύνταγμα κάθε χώρας. Σε ορισμένες έκτακτες περιπτώσεις -στρατιωτική κατοχή, δικτατορία οικονομικοπολιτική επιτήρηση, δημοσιονομική εξυγίανση κ.λπ.- η ισχύς του γενικού αυτού νόμου αναστέλλεται (ρητώς στις δύο πρώτες περιπτώσεις και σιωπηρώς στις υπόλοιπες). Υπό παρόμοιες συνθήκες, εννοείται ότι οποιαδήποτε αναφορά στο Σύνταγμα καθίσταται πλέον άνευ νοήματος ή -προκειμένου για την ελληνική περίπτωση- παραπέμπει αποκλειστικώς στην ομώνυμη πλατεία. Στην τελευταία συγκεντρώνονται πλήθη διαμαρτυρομένων, ενίοτε δε και οργισμένων, πολιτών. Οι συγκεκριμένοι άνθρωποι αποδεικνύονται συνήθως ανίκανοι να αντιληφθούν την ανάγκη συμμόρφωσής τους προς το σύνολο των αποφάσεων του αντιπροσωπευτικού κοινοβουλευτικού συστήματος και ως εκ τούτου μετατρέπονται σε εκούσιους ή ακούσιους υπονομευτές του. Στις περιπτώσεις αυτές, η δημοκρατική νομιμότητα αποκαθίσταται διά της βίας (βλ. έκτο κεφάλαιο, «Η ενστολοκρατία»).
Νίκου Κουνενή, «Περί δημοκρατίας: σάτιρα ηθών και θεσμών»
No comments:
Post a Comment