Η εκκένωση των «προοδευτικών δημοκρατιών», δηλαδή η αποβολή του συγκεκριμένου αντιφασιστικού τους χαρακτήρα που είχε μεταφραστεί σε συνταγματικές αρχές, πραγματοποιήθηκε σε δύο συγκλίνοντα επίπεδα: σε θεσμικό επίπεδο με την ενίσχυση της εκτελεστικής εξουσίας και με εκλογικούς νόμους που μετατοπίζουν το εκλογικό σώμα προς το κέντρο και επιλέγουν με περιουσιακά κριτήρια το πολιτικό προσωπικό, οδηγώντας στην οριστική ήττα της καθολικής ψηφοφορίας. Σε πρακτικό επίπεδο με την αύξηση της «επιρροής» που ασκούν οι ισχυρές ολιγαρχίες στο σύνολο της κοινωνίας ( αποψίλωση των νομοθετικών εξουσιών των κοινοβουλίων, ενίσχυση των τεχνοκρατικών και χρηματοπιστωτικών οργανισμών, συστηματική διάδοχη της κουλτούρας του πλούτου, ή μάλλον του μύθου και της λατρείας του πλούτου μέσα από ένα βαθιά διαβρωτικό σύστημα μαζικής ενημέρωσης)…
Στο τέλος επήλθε η επικράτηση, της οποίας η διάρκεια προβλέπεται μακρά, εκείνου που οι Έλληνες αποκαλούσαν «μεικτό πολίτευμα», όπου ο λαός εκφράζεται, αλλά αυτοί που έχουν τον πρώτο λόγο είναι οι κατέχοντες. Σε πιο σύγχρονη γλώσσα, πρόκειται για τη νίκη μιας ολιγαρχίας δυναμικής με πυρήνα τη μεγάλη συγκέντρωση πλούτου, αλλά ικανής να οικοδομεί τη συναίνεση και να νομιμοποιεί ελέγχοντας τους εκλογικούς μηχανισμούς.
Λουτσιάνο Κάνφορα, «Η δημοκρατία: Ιστορία μιας ιδεολογίας»
No comments:
Post a Comment