Του είπα, λοιπόν, ότι ένας πρώτος ή κύριος υπουργός του κράτους που σκόπευα να τους περιγράψω ήταν ένα πλάσμα ολότελα ξένο προς τη χαρά και τη λύπη, την αγάπη και το μίσος, τον οίκτο και την οργή. Ή τουλάχιστον δεν είχε άλλα πάθη εξόν από τον πλούτο, την εξουσία και τους τίτλους. Ότι χρησιμοποιεί τα λόγια τους για να εκφράσει τα πάντα εκτός από εκείνο που έχει στον νου του. Ότι ποτέ δεν λέει μιαν αλήθεια παρά μόνο αν αποσκοπεί να την εκλάβεις σαν ψέμα, κι ούτε λέει ψέματα παρεκτός κι αν θέλει να πιστέψεις πως είναι αλήθεια. Ότι εκείνοι για τους οποίους λέει τα χειροτέρα λόγια πίσω από την πλάτη τους έχουν σίγουρα λαμπρή σταδιοδρομία μπροστά τους, κι όταν αρχίσει να σε επαινεί, είτε μιλώντας σε άλλους είτε σε σένα τον ίδιο, τότε από τη μέρα εκείνη είσαι καταδικασμένος. Ο χειρότερος οιωνός είναι όταν λαβαίνεις απ’ το στόμα του μιαν υπόσχεση, ιδιαίτερα όταν επισφραγίζεται με όρκο. Μετά από αυτό, ο κάθε σώφρων άνθρωπος αποσύρεται και εγκαταλείπει κάθε ελπίδα.
Τζόναθαν Σουίφτ, «Τα ταξίδια του Γκάλλιβερ»
No comments:
Post a Comment