Δεν υπάρχει άλλη ηθική, άλλη οικονομία ή άλλη κοινωνία. Το «Χρονικό του Αρθούρου» μας διηγείται πως ο βασιλιάς Αρθούρος, με τη βοήθεια κάποιου μαραγκού απ’ την Κορνουάλη, συνέλαβε αυτό το θαύμα της αυλής του, το θαυμαστό «Στρογγυλό Τραπέζι»… Λέει, λοιπόν, ο μαραγκός στον Αρθούρο: «Θα σου φτιάξω ένα σπουδαίο τραπέζι. Χίλιοι εξακόσιοι νομάτοι να κάθονται αντάμα κι ούτε ένας δεν θα μείνει απόξω…» Έλειψε, λοιπόν, το κεφάλι στο τραπέζι, τέλειωσαν κι οι διαμάχες. Όπου και να καθόταν ο Αρθούρος στο τραπέζι, οι ευγενείς ιππότες έμεναν ικανοποιημένοι και αήττητοι. Έτσι και σήμερα, τα έθνη που ’ναι δυνατά, πλούσια και ευτυχισμένα. Οι άνθρωποι, οι κοινωνικές τάξεις, οι οικογένειες και τα άτομα, μπορεί να αποκτήσουν πλούτο, όχι όμως και την ευτυχία μέχρι τη στιγμή που θα καταφέρουν να καθίσουν σαν τους ιππότες γύρω από τον κοινό τους πλούτο. Δεν είναι ανάγκη να αναζητήσουμε μακριά το καλό και την ευτυχία. Θα τη βρούμε στην επικράτηση της ειρήνης, στην εναρμόνιση της κοινής και της ιδιωτικής εργασίας, στον συσσωρευμένο και ανακατανεμημένο πλούτο, στον αμοιβαίο σεβασμό και στην αμοιβαία γενναιοδωρία που μπορεί να προσδώσει η παιδεία.
Μαρσέλ Μος, «Το δώρο - Μορφές και λειτουργίες της ανταλλαγής»
No comments:
Post a Comment