Όταν ήμουν παιδί τη δεκαετία του 1940, μερικοί δάσκαλοί μου ήταν αρκετά μεγάλοι ώστε να θυμούνται τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα, όταν τα αυτοκίνητα αντικαθιστούσαν τις ιππήλατες άμαξες και τους τροχιοδρόμους στους δρόμους των πόλεων των ΗΠΑ. Οι δύο μεγαλύτερες άμεσες συνέπειες που δοκίμασαν οι κάτοικοι των αμερικανικών πόλεων, όπως θυμούνται οι δάσκαλοί μου, ήταν ότι οι πόλεις τους έγιναν με θαυμαστό τρόπο πιο καθαρές και πιο ήσυχες. Δεν λερώνονταν πια με τις κοπριές και τα ούρα των αλόγων, ενώ δεν υπήρχε πια ο διαρκής θόρυβος από τις οπλές των αλόγων στο πλακόστρωτο. Σήμερα, μετά την εμπειρία ενός αιώνα με αυτοκίνητα και λεωφορεία, μας φαίνεται γελοίο ή αδιανόητο να τα επαινεί κανείς επειδή δεν ρυπαίνουν και είναι αθόρυβα. Μολονότι κανείς δεν υποστηρίζει την επιστροφή στο άλογο ως λύση για την αιθαλομίχλη από τα καυσαέρια των μηχανών, τούτο το παράδειγμα βοηθά να φωτιστούν οι απρόβλεπτες αρνητικές παρενέργειες ακόμη και των τεχνολογιών εκείνων που επιλέγουμε να διατηρήσουμε.
Jarred Diamond, «Κατάρρευση»
No comments:
Post a Comment