«Πράγματι… δηλαδή… Κατά κάποιο τρόπο, φυσικά… Σκεφτείτε ορισμένες συχνές εκφράσεις όπως “έφαγα σαν γουρούνι” ή “έγινα γουρούνι” – έτσι δεν είναι; Το γουρούνι παραπέμπει στη σεξουαλικότητα… στη λαγνεία, κατά κανόνα... έννοιες που συνδέονται με τον Διάβολο, όπως λέμε “τρώω σαν γουρούνι”, που φυσικά σημαίνει ότι δεν έχω τρόπους και παραπέμπει, βεβαίως, στη λαιμαργία… -έτσι δεν είναι;- ή… “Γουρούνι με τιράντες”, μια εικόνα που θυμίζει τον διεφθαρμένο πλούσιο, τον τύραννο -έτσι δεν είναι;- αλλά βλέπω μια αρκετά σαφή ταύτιση του χοίρου με την ηδονή, του χοίρου με την αμαρτία, του χοίρου με τη ρυπαρότητα, και λοιπά και λοιπά, συνεπώς… κατά συνέπεια… βλέπω σαφή σύνδεση…ε… χμ, του Χοίρου και του Διαβόλου, που είναι πράγματι το ζητούμενο… εκεί που θέλαμε να καταλήξουμε».
«Και δεν θα ήταν απλούστερη εξήγηση για το σημείωμα το γεγονός ότι το πτώμα βρέθηκε σ’ ένα σφαγείο για χοιρινά;»
Πάμπλο Τουσέτ, «Ο άρχοντας των χοιρινών»
No comments:
Post a Comment