…Ήρθε ο καιρός να πάρω το αίμα μου πίσω. Τώρα αρχίζει ο αιώνας μου. Ο χοιρότερος αιών. Όχι, δεν υπάρχει κανένα ορθογραφικό λάθος σε ό,τι διαβάζετε. Εσείς ήρξασθε χοίρων αδίκων. Έχω γεμίσει τα στομάχια σας, έχω κορέσει την παμφάγα πείνα σας, το αίμα μου γεμίζει έναν Νείλο κι έναν Αμαζόνιο, κι όμως, μ’ έχετε εξορίσει στο περιθώριο της κοινωνικής σας μυθολογίας. Ακάθαρτο ζώο; Εγώ; Κι εσείς τι είστε; Λέτε «Γουρούνι!» κι εννοείτε ό,τι πιο ρυπαρό, ελεεινό και σιχαμένο, ενώ χλαπακιάζετε τα πιτόγυρα γεμάτα με την καψαλισμένη ροδαλή σάρκα μου. Εγώ, όμως, θα σας εκδικηθώ πολιτισμένα. Με τα όπλα σας. Με τη γλώσσα σας. Στο εξής θα συστήνεστε με χοιραψία, όταν πλακώνεστε στο ξύλο θα χοιροδικείτε, όταν βρίζεστε θα χοιρονομείτε απειλητικά, τα κείμενά σας θα γράφονται χοιρόγραφα, οι ιερείς σας θα χοιροτονούνται, τα έπιπλα και τα σκεύη σας θα είναι χοιροποίητα, θα μετακινήστε μόνον με χοιράμαξες ή με μέσα μαζικής μεταφοράς κρεμασμένοι από χοιρολαβές, οι περισσότεροι θα γίνετε χοιρώνακτες, το ψωμί σας θα είναι αδύνατο να το αποκτήσετε χωρίς χοιρόμυλους, τα παιδιά σας θα διδάσκονται ως βασικό μάθημα τη χοιροτεχνία, ο χοιροβοσκός θα γίνει το επάγγελμα του μέλλοντος, θα σκουπίζετε τις μύτες σας με χοιρόμακτρα, η ζωή σας στα νοσοκομεία θα εξαρτάται από χοιρουργούς και αντί μασέζ θα διαθέτετε μόνον χοιροπράκτες, οι πολιτικοί σας θα σας χοιραγωγούν, η χοιροκτονία θα μετατραπεί σε θανάσιμο αμάρτημα και οι χοιροκτόνοι θα οδηγούνται σε χοιροστάσια -φυλακές με χοιροπέδες, έτσι ώστε να αποκτήσει πλήρες νόημα το σύνθημα «μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι», που αδικεί εμένα, όχι τους μπάτσους. Το βιοτικό σας επίπεδο θα βαίνει από το κακό στο χοιρότερο, θα προσφεύγετε στους χοιρομάντες για να σας πουν τα μελλούμενα, αλλά όσοι επιβιώνετε από τον λοιμό θα μπορείτε να αναφωνήσετε «το μη χοίρον, βέλτιστον». Αν ορφανέψετε ή χοιρέψετε, να είστε σίγουροι ότι ο Αβραμόπουλος θα σας εξασφαλίσει σύνταξη χοιρίας. Αυτά θα είναι τα χοιροπιαστά αποτελέσματα της επιδημίας που ονομάσατε γρίπη των χοίρων.
Α, όχι! Δεν θα τη γλιτώσετε τόσο εύκολα. Νομίζετε ότι θα με εξευμενίσετε αν αλλάξετε το όνομα του ιού; Τι θα πει novel flu; Όχι! Γρίπη των Χοίρων! Εγώ γράφω την ιστορία τώρα! Αρκετά με την παραπλάνηση. Είχατε 7.000 χρόνια στη διάθεσή σας ως είδος να αποφασίσετε αν είμαι ένα ρυπαρό τέρας ή ένας συνοδοιπόρος στην εξέλιξή σας. Οι μουσουλμάνοι δεν με βάζουν στο στόμα τους (δεν με χαλάει αυτό, μ’ αφήνουν στην ησυχία μου), οι Εβραίοι με θεωρούν βρομερό είδος (σκεφτείτε, οι αθεόφοβοι, ούτε τη νόσο δεν αναφέρουν με το όνομά μου. Τη λένε γρίπη του Μεξικού!), οι χριστιανοί, παρ’ ότι με περιδρομιάζουν ασυστόλως, με αντιμετωπίζουν σαν ενσάρκωση του Διαβόλου – για πέστε μου, τι σημαίνει το θαύμα του Ιησού με τους δαιμονισμένους Γαδαρηνούς; Γιατί να μπει η λεγεώνα των δαιμόνων στα ανυποψίαστα γουρουνάκια που έπεσαν και πνίγηκαν στη θάλασσα; Απ’ τους αρχαίους Έλληνες δεν έχω παράπονο. Και ο Όμηρος με περιποιήθηκε, είχε περί πολλού και το είδος μου και τους χοιροβοσκούς. Και η Κίρκη, η μάγισσα, δεν νομίζω ότι χρησιμοποίησε προσβλητικά τη μορφή μου μεταμορφώνοντας σε γουρούνια τους συντρόφους του Οδυσσέα. Νομίζω ότι το περιστατικό υπογραμμίζει τη διάθεση δέσμευσης που με χαρακτηρίζει. Και εντέλει ουδείς εσφάγη.
Και οι Κινέζοι, επίσης, μου έχουν φερθεί κοσμίως. Όχι μόνο με απολαμβάνουν ως τροφή, αλλά με περιλαμβάνουν και στο ωροσκόπιό τους, ως σύμβολο γονιμότητας, καλοτυχίας και αλήθειας. Για το πρώτο, όχι να το παινευτώ, αλλά είμαι πρωταθλητής του σεξ με διάρκεια οργασμού μισής ώρας! Εσάς, πόσο κρατάει, κοκοράκια μου; Αφήστε δε την αναπαραγωγική μου ικανότητα. Ο δικός μου πληθωρικός οργασμός και η δική σας ακόρεστη ζήτηση για χοιρινό έχει φτάσει τον παγκόσμιο πληθυσμό μου σε 900 εκατομμύρια! Το αντιλαμβάνεστε; Αντιστοιχούμε ένα γουρούνι που φτάνει και τα εκατό κιλά σε έξι κατοίκους αυτού του πλανήτη. Βγάλε τα δύο δισεκατομμύρια που δεν με βάζουν στο στόμα τους γιατί είμαι ακάθαρτο και η αναλογία πέφτει στο ένα προς τέσσερις. Κι όμως, έχετε καταφέρει οι μισοί απ’ αυτούς να λιμοκτονούν για ένα σπυρί στάρι! Θα ήταν πανευτυχείς με ένα καλαμάκι από το τρυφερό μου κρέας.
Δικό σας πρόβλημα. Μην περιμένετε από το θύμα σας να σας υποδείξει τρόπους να λύσετε με το αίμα του το διατροφικό πρόβλημα του πλανήτη. Δεν είναι δουλειά μου να σας πω πώς θα ξεπεράσετε την αδικία και τη μεταφυσική βλακεία σας. Εγώ θέλω μόνο να αποκαταστήσουμε την αλήθεια και να ανατρέψουμε τους θεμελιώδεις μύθους σας. Την επιδημία πρέπει να την αντιληφθείτε όχι μόνο ως απειλή, αλλά σαν μιαν αντίστροφη παραβολή για την προαιώνια σχέση μας. Θα με βγάλετε από την ακαθαρσία των χοιροστασίων στα οποία με εγκλωβίζετε, αλλά και από την ακαθαρσία των νοσηρών εγκεφάλων σας. Αφού είμαι καθαρό για τα στομάχια σας, θα είμαι καθαρό και στη μυθολογία σας. Θα είμαι το τρυφερό, τριανταφυλλί γουρουνάκι της Ρόζας - Ροζαλίας της Λιλιπούπολης, θα είμαι η έξυπνη Piggy του Muppet Show, θα είμαι ο Babe, το έξυπνο γουρουνάκι, θα είμαι το εξυπνότερο από τα τρία γουρουνάκια που πήρε στο κυνήγι ο Κακός Λύκος. Άλλωστε, μέσα στα κύματα της ανθρώπινης αμφιθυμίας για το είδος μου, κάνατε και κάτι που μάλλον θα πρέπει να με κολακεύει. Όταν με επιλέξατε ως σύμβολο του προτεσταντικού πνεύματος του καπιταλισμού, όταν δηλαδή έγινα το γουρουνάκι-κουμπαράς της αποταμίευσης, πίστεψα προς στιγμήν ότι θα γίνω η ενσάρκωση όλου του οικονομικού σας πολιτισμού. Αλλά εσείς παραχώσατε μέσα στο κούφιο πλαστικό σώμα μου, εκτός από τις οικονομίες σας σε κέρματα, όλη σας την απέχθεια για τις μικρές αθώες αδυναμίες μου: τη λαιμαργία και την αδηφαγία μου. Τι υπονοείτε μ’ αυτό, λοιπόν; Ότι είμαι το πνεύμα της απληστίας, του ακόρεστου αποθησαυρισμού; Και το ισχυρίζεστε ακόμη και τώρα που η ύφεση έκανε την αποταμίευση ντεμοντέ και τα γουρουνάκια τ’ αφήνετε μόνο για διακοσμητικά σε παιδικά δωμάτια; Ουδε γρυ απεκρίνασθε… (Τι δεν καταλαβαίνετε, τώρα; Δεν ξέρετε ούτε τη γλώσσα σας; Γρυ, γρύλλισμα, γρύζω, γρυνιάζω, γρύλλος… Για τη λαλιά μου μιλούν όλες αυτές οι πανάρχαιες λέξεις).
Όχι, λοιπόν, χρυσά μου. Η απληστία, η αδηφαγία είναι δικά σας χαρίσματα, δικές σας γουρουνιές. Σας χαρίζω τις αλητείες στον Κόλπο των Χοίρων, τα «Γουρουνίσια Χρόνια» στο Βιετνάμ. Όλοι οι πόλεμοι, οι ανθρωπιστικές, οι διατροφικές και οι οικονομικές κρίσεις είναι οι δικοί σας χοιροσπέλεθοι, τα γουρουνόσκατα που καταπίνετε σαν λαχταριστές λιχουδιές μέχρι το τελευταίο. Με τις υγείες σας. Κυλιστείτε στη λάσπη και στην κόπρο της ταραγμένης ευημερίας σας κι αφήστε με να ξαναγράψω την ιστορία μου με τον δικό μου τρόπο. «Η φάρμα των ζώων» του ΄Οργουελ θα επαναληφθεί, αλλά αυτή τη φορά με χάπι έντ. Τα γουρούνια, ως τα ευφυέστερα ζώα της φάρμας, επαναλαμβάνουμε το εγχείρημα της επανάστασης, αλλά δεν ξαναπέφτουμε στην παγίδα της ιεραρχίας, του καταμερισμού εργασίας και του εκμαυλισμού της εξουσίας. Δικαιούμαστε τουλάχιστον να ξαναγράψουμε σωστά και δίκαια τον κοινωνικό μας μύθο. Αν δεν ακολουθήσετε το παράδειγμά μας, το πολύ πολύ να έχετε την τύχη του ήρωα του Παζολίνι, στο «Χοιροστάσιο». Θα γίνετε εσείς η τροφή μας, όπως χιλιετίες τώρα είμαστε εμείς η δική σας τροφή. Ίσως όχι κυριολεκτικά, αλλά μεταφορικά. Τώρα πια, ένα φτάρνισμά μας είναι αρκετό για να σας θάψει…
No comments:
Post a Comment