Sunday, May 23, 2010

«Είμαστε όλοι Έλληνες» (22/5/2010)

Τελικά, δεν είμαστε τόσο μόνοι όσο στην αρχή νομίζαμε. Όχι γιατί η κρίση του χρέους έπαψε να είναι «ελληνική», ούτε γιατί ο μηχανισμός «σωτηρίας» από ελληνικό «κουστούμι» έγινε στενός κορσές για όλες τις ευρωπαϊκές κοινωνίες. Ούτε ακόμη γιατί η πολιτική αβελτηρία στη διαχείριση της κρίσης δεν είναι μόνο εγχώρια, είναι πανευρωπαϊκή – μια τρομακτική κρίση πολιτικής εκπροσώπησης 500 εκατομμυρίων ανθρώπων από ένα συνονθύλευμα ηγετών που παρακολουθούν, άλλοτε αμήχανοι κι άλλοτε αλληλοσπαρασσόμενοι, την κατάρρευση ενός υπερφίαλου σχεδίου δεκαετιών.

Δεν είμαστε μόνοι γιατί κάτι αρχίζει να σαλεύει στις κοινωνίες στις οποίες διασταυρώνονται περίεργα οι εθνικές και οι κοσμοπολίτικες ταυτότητες. Οι Ισπανοί αισθάνονται ήδη λίγο «Έλληνες» μετά τα μέτρα που ανακοίνωσε ο Θαπατέρο, οι Πορτογάλοι πήραν κι αυτοί μια δόση «ελληνικότητας» με το συμπληρωματικό πακέτο λιτότητας του Σόκρατες, οι Ιρλανδοί… Καλά αυτοί «ελληνοποιήθηκαν» νωρίς. Οι Γάλλοι πήραν τη σειρά τους κι αυτοί, οι Ιταλοί είναι με το όπλο παρά πόδα. Για τους Λετονούς, τους Εσθονούς, τους Λιθουανούς, τους Ούγγρους δεν μπορούμε να πούμε τίποτα. Βυθίζονται όλο και πιο βαθιά στον βάλτο της «ελληνικότητας», «Έλληνες» πριν από τους Έλληνες. Αλλά ακόμη κι οι Γερμανοί έδειξαν πόσο «Έλληνες» νιώθουν, τιμωρώντας την αλαζονεία της Μέρκελ στη Ρηνανία, οι Βρετανοί αισθάνονται κι αυτοί ήδη πως η «κατά λάθος επανάσταση» που έφερε τον συνασπισμό Τόρις και Φιλελεύθερων στην εξουσία θα έχει ένα τίμημα «ελληνικότητας». Μιας κι η «ελληνικότητα» γίνεται συνώνυμο της λιτότητας, ας το αξιοποιήσουμε. Διότι, στις διακηρύξεις που ακούγονται, άλλοτε ηχηρές, άλλοτε χαμηλόφωνες», στις ευρωπαϊκές μητροπόλεις («Όλοι είμαστε Έλληνες»), δεν υπάρχει απλώς μια δόση συμπάθειας και αλληλεγγύης. Θα έλεγα ότι υπάρχει μια πανευρωπαϊκή προσδοκία.

Έφτασε προ μίας εβδομάδας στα χέρια μου μια προκήρυξη από τη Γερμανία. «Είμαστε όλοι Έλληνες», είναι το σύνθημα που υπογράφει το συνδικάτο Verdi, η συνομοσπονδία των δημοσίων υπαλλήλων της Γερμανίας, που οργανώνει μάλιστα διαδήλωση αλληλεγγύης στις αρχές Ιουνίου στη Στουτγάρδη. Θα μπορούσε να είναι μια συνηθισμένη κίνηση γραφειοκρατικής, συνδικαλιστικής φιλοφρόνησης, αλλά είναι κάτι περισσότερο. Είναι μια πολύ ουσιώδης και τεκμηριωμένη κριτική (και αυτοκριτική) για την πολιτική καθήλωσης των μισθών που ακολούθησαν εδώ και μια δεκαετία οι γερμανικές κυβερνήσεις (και που ανέχτηκαν ή δεν απέτρεψαν τα γερμανικά συνδικάτα), για να διατηρηθεί το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα του μεγάλου εξαγωγέα της Ε.Ε. «Τα ελληνικά συνδικάτα πάλεψαν αποτελεσματικά κατά του ντάμπιγκ των μισθών, την ώρα που σε εμάς πέρασαν την Ατζέντα 2010, τη μεταρρύθμιση Χαρτζ και τη σύνταξη στα 67 χρόνια. Αυτή την αντίσταση των Ελλήνων δεν θέλουν να την αφήσουν να περάσει. Πρέπει να θυσιάσουν 15% του μισθού τους. Τα προϊόντα πρέπει να αυξηθούν κατά 20% λόγω των φόρων. Αυτοί που τη βγάζουν πάλι καθαρή είναι οι τράπεζες. Τέλος με αυτό. Η Ατζέντα 2010 ήταν ο λάθος δρόμος και η Ατζέντα για τους Έλληνες είναι πάλι ο λάθος δρόμος». Τι λέει, λοιπόν, η γερμανική «ΑΔΕΔΥ», έστω κι αν μεγεθύνει υπερβολικά την αντίσταση των ελληνικών συνδικάτων; Ότι η αλληλεγγύη των Γερμανών στους Έλληνες συναδέλφους τους είναι και η οφειλόμενη αναδρομική αντίσταση στις μεταρρυθμίσεις (Ατζέντα 2010) που στοίχισαν την οδυνηρή ήττα στον Σρέντερ το 2005 και κατέληξαν στον «μεγάλο συνασπισμό» Χριστιανοδημοκρατών-Σοσιαλδημοκρατών, ο οποίος ολοκλήρωσε τη διαδικασία κατεδάφισης του κοινωνικού κράτους. Διαδικασία που τώρα εξάγεται (μαζί με τα γερμανικά ψυγεία, πλυντήρια, τα αυτοκίνητα, τα υποβρύχια…) σε όλη την Ευρώπη. Να, λοιπόν, με ποια έννοια και οι Γερμανοί (έστω αρκετοί απ’ αυτούς) είναι Έλληνες: αντιλαμβάνονται πια ότι δεν συμφέρει ούτε τους ίδιους να γίνουν και οι Έλληνες και όλοι οι άλλοι Ευρωπαίοι «Γερμανοί»…

Και βέβαια δεν είναι μόνο οι συνδικαλιστές. Πριν από μερικές εβδομάδες μια Γερμανίδα ιστορικός, η Λεονόρα Ζέελινγκ, είχε αντιπαραθέσει στην εθνικιστική υστερία της «Bild» και άλλων γερμανικών ΜΜΕ την πρότασή της για έναν «πολιτιστικό φόρο» 5 σεντς για κάθε χρήση ελληνικής λέξης από τις χιλιάδες που «ζουν» σε όλες τις ευρωπαϊκές γλώσσες. Συμβολική η πρότασή της, ο πολιτισμός δεν έχει κοπιράιτ, αλλά τι άλλο να αντιπαραθέσει κανείς σε μια πολιτική που, βασισμένη σε ανόητους συμβολισμούς για τους «απατεώνες της Ευρώπης», καταδικάζει τις κοινωνίες στην οπισθοδρόμηση;

Κι ύστερα, ήρθε ο Γκοντάρ, το τρομερό παιδί της κινηματογραφικής «νουβέλ βαγκ», το τέκνο της οργής του Μάη του ’68, με την εφηβική ορμή των 80 χρόνων του, να ταράξει τη γκλαμουράτη αμεριμνησία του Φεστιβάλ των Καννών, δηλώνοντας ότι δεν θα παραστεί λόγω «προβλημάτων ελληνικού τύπου». Γρίφος όπως κι οι ταινίες του η εξήγηση, αλλά ήταν γενναιόδωρος στις απαντήσεις του σε γαλλικό περιοδικό: «Θα έπρεπε να ευγνωμονούμε την Ελλάδα. Είναι η Δύση που χρωστάει στην Ελλάδα. Η φιλοσοφία, η δημοκρατία, η τραγωδία… Πάντα ξεχνάμε τη σχέση ανάμεσα στην τραγωδία και τη δημοκρατία. Χωρίς Σοφοκλή δεν θα υπήρχε Περικλής. Χωρίς Περικλή δεν θα υπήρχε Σοφοκλής… Όλος ο κόσμος χρωστάει χρήματα στην Ελλάδα. Θα μπορούσε κανείς να ζητήσει χιλιάδες εκατομμύρια για τα δικαιώματα του συγγραφέα και θα ήταν λογικό να της τα δώσουμε. Πάραυτα…».

Θα μπορούσα να προσθέσω και τα σχόλια του υπεραιωνόβιου Πορτογάλου σκηνοθέτη Μανουέλ ντε Ολιβέιρα, επίσης μέσω Καννών, που έριξε τη δική του ματιά συμπάθειας στην Ελλάδα, αλλά ίσως και μια ματιά ανησυχίας στη δική του χώρα, την Πορτογαλία: «Δείτε τι άσχημα πράγματα συμβαίνουν στην Ελλάδα εξαιτίας της κρίσης και τι ενδεχομένως θα συμβεί στην Ισπανία ή στην Πορτογαλία. Υπάρχει μια απώλεια αξιών και ιδεών που θυμίζει τα Σόδομα και τα Γόμορρα. Ίσως να είναι κιόλας. Ίσως ο κόσμος να ξαναζεί τα Σόδομα και τα Γόμορρα. Η ελπίδα όμως για το καλύτερο πάντα θα υπάρχει. Είμαι αισιόδοξος».

Σ’ αυτά τα σπαράγματα αλληλεγγύης, συμπάθειας, κατανόησης από τόσο ετερόκλητους ανθρώπους -συνδικαλιστές, καλλιτέχνες, επιστήμονες, αλλά και απλούς, απορημένους ή φοβισμένους Ευρωπαίους που η ανωνυμία τους δεν τους επιτρέπει να σπάσουν το φράγμα της ενημέρωσης- δεν υπάρχει το ρεύμα κάποιου νέου ρομαντισμού, όπως αυτό που στις αρχές του 19ου αιώνα έδινε επικές, μυθικές, διαστάσεις στον απελευθερωτικό αγώνα των Ελλήνων. Περισσότερο βλέπω μια προσδοκία, μια προσμονή χιλιάδων, εκατομμυρίων Ευρωπαίων να γίνει η έκπληξη. Και μάλιστα εδώ, στην Ελλάδα. Δεν ξέρω αν με κάποιο περίεργο, μαγικό, τρόπο κάποιοι Ευρωπαίοι λαμβάνουν κύματα που εμείς, ως κοινωνία, αν και πρώτη δύναμη πυρός στον πόλεμο του χρέους, δεν αντιλαμβανόμαστε. Για ένα είμαι βέβαιος: Μας βλέπουν, μας παρατηρούν, περιμένουν κάτι που θα σπάσει την καταθλιπτική ροή των πραγμάτων, την απελπιστική υποταγή της πολιτικής στην οικονομία, την αφόρητη ηγεμονία των αγορών στην κοινωνία, τον θρίαμβο της τραπεζοκρατίας επί της δημοκρατίας.

Είναι μια λογική προσδοκία. Καθώς η Ευρώπη, με την κληρονομιά των δυο ολέθριων πολέμων του προηγούμενου αιώνα στην πλάτη της, εμφανίζεται να αποτυγχάνει στο τελευταίο σχέδιο ειρηνικής απογείωσής της, καθώς η ευρωπαϊκή ελίτ συναρτά την επιβίωση του ενοποιητικού εγχειρήματος με την κατεδάφιση της κατεξοχήν ευρωπαϊκής κατάκτησης, του κοινωνικού κράτους, καθώς η Γηραιά Ήπειρος επιταχύνει την παρακμή της μόνο και μόνο για να διασώσει το πρώτο μεγάλο κερδοσκοπικό στοίχημα του 21ου αιώνα, είναι λογικό οι κοινωνίες να επιστρέφουν στα θεμελιώδη: οικονομία, πολιτική, κοινωνία. Ποιο είναι το σύγχρονο αποτύπωμα αυτού του τριγώνου; Πόσο βάθος τού έχουν προσθέσει δύο αιώνες ευρωπαϊκών θεσμών, από τότε που οι Γάλλοι επαναστάτες του έδιναν την πιο ριζοσπαστική εκδοχή με το σύνθημα: Liberte, egalite, fraternite (Ελευθερία, ισότητα, αδελφοσύνη); Τι έχουν να εισφέρουν στη διάσωση αυτού του τρίπτυχου οι Έλληνες της Ελλάδας αλλά και οι «Έλληνες» (ή Ούγγροι, ή Λετονοί, η Ιρλανδοί…) της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Ισπανίας ή της Ιταλίας;
Είμαστε όλοι Έλληνες, λοιπόν. Στον ίδιο βαθμό που σε λίγες εβδομάδες μπορεί να είμαστε Ισπανοί ή Πορτογάλοι. Να μια απροσδόκητη και ελπιδοφόρα διάσταση της «ευρωπαϊκής ταυτότητας» που η κρίση του χρέους την έχει πετάξει στα αζήτητα.

9 comments:

  1. εξαιρετικό κείμενο!

    ReplyDelete
  2. Και υπερβολικά αισιόδοξο, διότι η ελεύθερη πτώση συνεχίζεται. Δυστυχώς, ο πάτος απέχει αρκετά ακόμα κι αν δεν πατήσουμε πρώτα εκεί δύσκολα θα σηκώσουμε το κεφάλι προς τα πάνω.

    ReplyDelete
  3. Εξαιρετικό όλο και δη η τελευταία παράγραφος ξάδελφε.

    Τι γίνεται με τους μεγάλους;
    Δεν μπορεις να ξεχωρίσεις τα στρατόπεδα.Όλοι εναντίον όλων;
    Αν σκάσει η παγκόσμια φούσκα;
    Αυτοκτονεί ο καπιταλισμός;
    Η θα πετύχουν να το αποκλιμακώσουνε;
    Να πούμε 'αναταραχή,θαυμάσια κατάσταση'η αυτά πια ανοίκουν οριστικά στο παρελθόν;

    ReplyDelete
  4. This comment has been removed by the author.

    ReplyDelete
  5. Ναί και η μπλογκόσφαιρα αρχίζει σιγά - σιγά να αντιλαμβάνεται ότι η κρίση δεν ήρθε επειδή είμαστε όλοι τεμπέληδες, φοροφυγάδες, απατεώνες, λαμόγια και όλα τα καλά!

    Αλλά υπάρχουν ακόμα πολλοί που ψελλίζουν το ίδιο ηλίθιο τροπάριο.
    Μάλιστα κάποιοι και από το χώρο της λογοτεχνίας!!! Διαφώνησαν με τον Γκοντάρ:
    Πάντως, ανήκεις στους πρώτους, που με διακριτή παρρησία δεν άφησε το παραμύθι περί λαών που πρέπει να καούν στα τάρταρα να περάσει.
    Τώρα πολλοί συμφωνούν, ότι δεν φταίμε ΜΟΝΟ εμείς και οι περισσότεροι από αυτούς δεν είναι Έλληνες!!
    ( το διόρθωσα, οπότε το προηγούμενο σχόλιο ήταν για τα μάτια σου μόνο)

    ReplyDelete
  6. http://ange-ta.blogspot.com/2010/05/jean-ziegler.html

    ReplyDelete
  7. "Είμαστε όλοι Ελληνες", φώναζαν κι’εδώ, στην πορεία της πρωτομαγιάς.. Και όντως.. Ζούμε μια πρωτοφανή και ιστορική εποχή -εμείς τουλάχιστον που δεν υπήρχαμε στο κραχ του 29...
    Η κρίση ειναι συστημική, απόδειξη είναι το γεγονος οτι η χρεοκοπία επεκτείνεται πέρα απο τα όρια της Ελλάδας.
    Λειτουργεί δηλαδή όπως ακριβώς ένα φυτοφάρμακο για τ'αγριόχορτα, που χτυπάει το σύστημα τους και τα ξεραίνει εξ'ολοκλήρου έστω και αν πέσει μόνο σ'ενα φύλλο...
    Η διαφορά σε σύγκριση με το φυτοφάρμακο είναι ότι η κρίση προήλθε από το ίδιον τον οργανισμό, από το ίδιο το σύστημα που τώρα χτυπάει...
    Το γεγονός ότι η κρίση στρέφεται ενάντια στο σύστημα από το οποίο έχει γεννηθεί, θα έπρεπε να μας κάνει αισιόδοξους...! Καθώς, επιπλέον, αυτή τη φορά δεν φαίνεται να υπάρχει λύση εξόδου που να μην περνάει απο την εκ θεμελίων αναθεώρηση τού συστήματος τού χρηματιστηριακού καπιταλιστισμού.
    Αναθεώρηση όμως δεν σημαίνει το να συνεχίσουμε να διερωτώμαστε «πώς θα βρεθεί μια παραπάνω λύση για να διασωθεί το σύστημα». Ολοι αυτοί που είναι στα πηδάλια της εξουσίας, από την αρχή γυρεύουν πώς να πείσουν τους λαούς για τις απαράιτητες θυσίες -εις βάρος τους, να λεγεται-, στο βωμό του καπιταλισμού. Ο πρωθυπουργός Fillion μάλιστα, έφτασε να πει ότι «οι κυβερνήσεις είναι υποχρεωμένες να επιβάλλουν αυστηρά μέτρα λιτότητας για να ξανακερδίσουν τη χαμένη εμπιστοσύνη των αγορών» !!! Τέτοιες και παρόμοιες δηλώσεις υποταγής αποδεικνύουν, όχι την πτώχευση των κρατών αλλά αυτήν τής νεολιμπεραλιστικής πολιτικής καθώς και τών πολιτικών που την ασκούν -άσχετα αν είναι δεξιάς ή αριστερής παράταξης.
    Είμαστε όλοι Ελληνες, δηλωνει την κοινή μοίρα καθώς και την αλληλεγγύη με τον ελληνικό λαό. Προυποθέτει λοιπόν για τον καθένα (και δή για τον Έλληνα αυτην τη στιγμη) να σηκώσει το κεφάλι και, ξεπερνώντας τα σύνορα τής κάθε εθνικής καταστροφής, να δεί πιό πέρα.
    Είμαστε όλοι Έλληνες ζητάει κυρίως απ’όλους μας –ανεξαιρέτως-, την υποστήριξη τής κάθε εξέγερσης -που έγινε, που γίνεται και θα γίνει. τής κάθε αντίστασης παντού και ενάντια σε ότι καταστρέφει, όχι απλα τον Έλληνα, τον Ευρωπαίο, Αμερικάνο κλπ... αλλά τον Πολίτη τής Υφηλείου, και τις συνθήκες επιβίωσης του, προς όφελος τού κεφαλαίου.

    ReplyDelete
  8. Εκτος απο την Ελληνικη, θα βρείτε εδώ και σε αλλες 5 γλωσσες τη δήλωση που έκανε το Appel des Appels Midi-Pyrénées την 13η Μαίου, σε αλληλεγγύη και υποστήριξη τού ελληνικού λαού
    http://asso.apls.free.fr/appel31/

    Appel des Appels -Midi-Pyrénées                                                            Τουλούζη, 13 Μαίου 2010
    contact.ada.mp@gmail.com

    ΔΗΛΩΣΗ

    ΠΡΟΣ ΤΟΝ Κο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΌ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ
    ΠΡΟΣ ΤΙΣ ΥΠΟΛΟΙΠΕΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΑΙ  ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ
     
    Εμείς οι πολίτες, επαγγελματίες της περίθαλψης και ψυχικής υγείας, της κοινωνικής εργασίας, της δικαιοσύνης, της έρευνας, της πληροφορίας, της τέχνης και του πολιτισμού, καθώς και όλων των κλάδων που αναφέρονται στη δημόσια υπηρεσία, ενωμένοι υπο την ονομασία Appel des Appels-Midi-Pyrénées, (Έκκληση των Εκκλησεων Νοτιας Γαλλιας-Πυρηναιων), δηλώνουμε ότι είμαστε στο πλευρό του ελληνικού λαού, υποστηρίζοντας το κίνημα αντίστασης του, ενάντια της χρηματιστηριακής δικτατορίας των αγορών.
    Για τον λόγο αυτό και με την παρούσα δήλωση, απαιτούμε την άρση του σχεδίου των μέτρων αυστηρής λιτότητας στα οποία αδίκως, η ελληνική κυβέρνηση καθώς και το σύνολο των κυβερνήσεων της Ευρωζώνης, σε συμμαχία με το ΔΝΤ, υποβάλουν τον ελληνικό λαό. Προφασιζόμενη ότι αναχαιτίζει τις «χρόνιες παθήσεις» της κατάχρησης, διαφθοράς, δωροδοκίας, ελλείματος και χρέους, απο τις οποίες πάσχει το ελληνικό κράτος, η αυστηρή αυτή αγωγή, καταστροφική ως προς τις συνέπειες, απέχει πολύ απο το να μπορέσει να καταστείλλει το ξέσπασμα μιας ακόμα βαθύτερης κρίσης.
    Τόσο η ελληνική κυβέρνηση όσο και οι υπόλοιπες κυβερνήσεις της Ευρωζώνης δεν δύνανται ν’αγνοούν ότι  -στερώντας το ελληνικό κράτος της κυριαρχίας και αυτονομίας του, ρίχνοντας το ως βορά σε χρηματιστές και ξέφρενους κερδοσκόπους- το σχέδιο των μέτρων τους δεν μπορεί παρά να οδηγήσει ολόκληρη τη χώρα στο χάος, την ύφεση, την ανέργια, τον εξευτελισμό και την ανέχεια.
    Η Ελληνική κυβέρνηση καθώς και οι υπόλοιπες κυβερνήσεις της Ευρωζώνης, δεν δύνανται ν’αγνοούν ότι  -επιβάλοντας μέτρα που δεν κάνουν παρά να αυξάνουν τις αδικίες και τις ανισότητες-, θέτουν σε σοβαρό κίνδυνο την κοινωνική συνοχή, συνθλίβουν τους πιο αδύναμους, θυσιάζοντας τα δικαιώματα τους.
    Δεν δύνανται ν’αγνοούν ότι προφυλάσσοντας τους πραγματικούς υπαίτιους και υπεύθυνους αυτής της κρίσης, γίνονται έτσι και οι συνένοχοί τους.
    Αυτή η επιλογή φέρει σοβαρότατες και βαριές συνέπειες, που ήδη εξάλλου εκδηλώθηκαν μέσα απο τα τόσο τραγικά γεγονότα της 5ης μαίου, των οποίων όλοι εμείς υπήρξαμε, δίχως εξαίρεση, μάρτυρες.

    ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΟΙ ΜΕ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ ΠΟΥ ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ ΤΟ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΤΗΣ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΑΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ, ΤΗΣ ΔΙΑΣΩΣΗΣ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ, ΤΩΝ ΕΛΛΕΙΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ, ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ :

    ΝΑ ΑΝΑΖΗΤΗΘΟΥΝ ΟΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ ΕΝΟΧΟΙ, ΝΑ ΔΙΩΚΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΝΑ ΤΙΜΩΡΗΘΟΥΝ ΑΥΤΗΡΑ.

    ΝΑ ΠΑΡΘΟΥΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΚΟΠΗ ΤΗΣ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΑΚΗΣ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΑΣ.

    ΝΑ ΕΠΑΝΕΛΘΕΙ ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ -ΟΝΤΑΣ ΕΞΩΣΤΡΑΚΙΣΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΓΧΡΗΜΑΤΙΣΜΟ- ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΣΑΝ ΚΕΝΤΡΟ ΒΑΡΟΥΣ ΤΗΣ ΕΓΝΟΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΦΡΟΝΤΙΔΑΣ ΑΠΟ ΤΑ ΚΡΑΤΗ, ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΥΡΩΠΗ ΠΙΟ ΔΙΚΑΙΑ ΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΗΣ.

    ΚΑΛΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΥΜΠΟΛΙΤΕΣ ΜΑΣ ΝΑ ΥΠΟΓΡΑΨΟΥΝ ΤΙΣ
    ΕΘΝΙΚΕΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΕΣ ΕΚΚΛΗΣΕΙΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΜΕ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ

    ΤΈΛΟΣ, ΚΑΛΟΥΜΕ ΣΤΗ ΣΥΣΤΑΣΗ ΕΝΟΣ ΜΕΤΩΠΟΥ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ, ΣΕ
    ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕ ΤΙΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ, ΤΟΥΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥΣ ΚΑΙ ΕΤΑΙΡΙΕΣ, ΤΟΥΣ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΥΣ, ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΦΟΡΕΙΣ, ΩΣΤΕ ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ ΝΑ ΣΥΝΕΙΣΦΕΡΟΥΜΕ
    ΣΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΕΝΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΥ ΠΟΥ ΘΑ ΕΠΙΤΡΕΨΕΙ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ, ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΑΚΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ, ΚΑΙ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΑ ΟΡΙΑ
    ΤΩΝ ΣΥΝΟΡΩΝ ΤΟΥ ΜΟΝΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ

    Υπογράφηκε απο το Appel des Appels Midi-Pyrénées

    ReplyDelete
  9. Υποκυπτωντας στη μεταφυσική - βιβλικη διασταση της πολης Σοδομα & Γομμορα η εξηγηση ειναι απλη. Ολο αυτον τον καιρο τρωγοπιναμε με το Διαολο. Ηρθε η ωρα να μας παρει την ψυχη;

    ReplyDelete