Use it, or lose it

Υπάρχει αυτό το αγγλοσαξονικό ρητό, με το σαφές σεξουαλικό υπονοούμενο, που στα ανδρικά περιοδικά lifestyle προβάλλεται εν είδει ευαγγελίου, ανάμεσα στις λοιπές παραινέσεις και συμβουλές για το πώς θα αποκτήσεις κοιλιακούς-φέτες, πώς θα ενυδατώσεις την επιδερμίδα σου, ποιος είναι ο dress code για να διεκδικήσεις επιτυχώς μια δουλειά, τι θα τρως, τι θα βλέπεις, τι θα διαβάζεις, τι θα ακούς για να είσαι cool, να ρίχνεις γκόμενες, να είναι η ζωή σου γενικώς ένα success story, ανάλογο με τους περιφερόμενους νάρκισσους, τα πουροτζόβενα που τυγχάνουν εκδότες αυτών των περιοδικών.

Το use it, or lose it, ως γνωστόν, αναφέρεται στις οδηγίες χρήσης του πέους, το οποίο κατά τους γκουρού του ανδρικού life style πρέπει να βρίσκεται σε διαρκή κινητοποίηση, ανεξαρτήτως Λιβιδούς, έστω και με αυνανισμό ή με χημική ενίσχυση. Τυχόν παρενέργειες της κατασταλτικής επίδρασης της μνημονιακής λαίλαπας στο εν λόγω εργαλείο αγνοούνται επιμελώς από τα πουροτζόβενα του life style, ορισμένα εκ των οποίων κανονικά θα έπρεπε να πηγαινοέρχονται στα εισαγγελικά γραφεία ως πρωταγωνιστές της εισφοροδιαφυγής, της φοροδιαφυγής, της επιχειρηματικής απάτης, των παράνομων απολύσεων στις μικρές μιντιακές αυτοκρατορίες που έστησαν την εποχή της χλίδας και της βλαχογκλαμουριάς, πουλώντας φύκια για μεταξωτές κορδέλες, εξυπνακισμό, κυνισμό κι ένα είδος συγκαλυμμένης μαστροπείας μέσα από τις σελίδες και τις συχνότητες των ΜΜΕ τους.




Παρ’όλα αυτά, το use it or lose it, που άλλωστε προϋπήρξε αυτών των γλοιωδών πλασμάτων, είναι μια χρήσιμη συμβουλή όχι μόνο για τη σεξουαλική μας εγρήγορση, αλλά και γι’ άλλες διαστάσεις της ύπαρξής μας που τελούν υπό την απειλή της τρόικας, του PSI, των Ευρωπαίων «σωτήρων» μας, των πιστωτών μας, των κοινωνικών εταίρων, της κυβέρνησης Παπαδήμου, του ανακάμπτοντος Σημίτη και άλλων «δημοκρατικών δυνάμεων», που θα λέγαμε τη δεκαετία του ’80.

Αίφνης, αυτό εδώ το υποτιθέμενο μπλογκ, έχει πέσει σε αγρανάπαυση εδώ και τρεις εβδομάδες για λόγους που ενημέρωσα με «΄Εκτακτο ανακοινωθέν» (βλέπε κατωτέρω ανάρτηση). Ο μνημονιακός ντουβρουτζάς μάς έπληξε δυνατά στην εφημερίδα «Κόσμος του Επενδυτή» που φιλοξενούσε τα κείμενα αυτά πριν αναρτηθούν στο μπλογκ. Η στήλη έμεινε ορφανή, ανέστια και πένης, τουλάχιστον στην έντυπη εκδοχή της, η ιδιοκτησία της εφημερίδας μάς έχει συνδέσει με Κάιρο και, παρά την απεργιακή μας επιμονή, για να είμαστε ειλικρινείς, η πρόγνωση για την έκβαση της όλης υπόθεσης δεν είναι διόλου αισιόδοξη.

Αλλά, τι φταίει το έρμο το μπλογκ να μείνει κι αυτό ορφανό και σε αχρησία; Δεν είναι διόλου ευγενικό εκ μέρους μου προς τους τυχόν επισκέπτες να τ’ αφήνω αχρησιμοποίητο, έτσι, να χάσκει σαν νεκρή φύση. Use it or lose it. Δεν ξέρω αν ο κανόνας ισχύει και στους παρόχους υπηρεσιών μπλογκ, αν δηλαδή έπειτα από μια περίοδο αχρησίας σε πετάνε, σου κλείνουν την ψηφιακή πόρτα και, αν κάποια μέρα εσύ ξυπνήσεις κι αποφασίσεις να γράψεις μια μουτζαλιά, πάπαλα, μένεις απ’ έξω.

Έπειτα, εγώ δεν είμαι παρά ένα ψηφιακά ημι-αναλφάβητος μεσήλικας, το μπλογκ μού το άνοιξαν φίλοι, μου έδειξαν και τα βασικά, να κάνω μια ανάρτηση δηλαδή, κι αυτή την έκανα πάντα μετά φόβου Θεού, νόμιζα πως μια λάθος κίνηση να κάνω θα καταρρεύσει το ψηφιακό σύμπαν και με σε λίγη ώρα θα βρεθώ στο Γκουντάναμο ως ένοχος ψηφιακής τρομοκρατίας. Κι έτσι, το μπλογκ έμεινε μουντό, μελαγχολικό, χωρίς καμιά διάθεση εκσυγχρονισμού (κι εγώ είμαι αλλεργικός στη λέξη, αλλά πώς αλλιώς να το πω;), χωρίς μια εικόνα, ένα παιχνίδι. Τώρα, λοιπόν, που είμαι οιονεί άνεργος (και οσονούπω κανονικά άνεργος), λέω να κάνω την ψηφιακή μου επανάσταση σ’ αυτό το ρημάδι, ρωτάω δεξιά κι αριστερά για twitter και facebook, αν βοηθάνε κατά κάποιο τρόπο, λέω να ενδώσω, να γεμίσω το μπλογκ με links για άλλα ενδιαφέροντα πράγματα που γράφονται στο Διαδίκτυο, κι αν δεν το ’χω κάνει μέχρι στιγμής δεν είναι από ναρκισσισμό, εγωπάθεια ή αντίληψη μοναδικότητας, αλλά από απλή ασχετοσύνη.

Ωστόσο, επειδή παραμένω άνθρωπος της εποχής του Γουτεμβέργιου και του χαρτιού, χρειάζομαι ένα έντυπο κίνητρο για να use it και να μην το lose it. Και το κίνητρο ευρέθη: Μια ομάδα παιδιών (και λέω «παιδιών», γιατί στους περισσότερους ρίχνω μια εικοσαετία και βάλε) ξεκινούν μια δημοσιογραφική, «συνεταιριστική» προσπάθεια. Ένα 15ήμερο πολιτικό, κοινωνικό, οικονομικό, πολιτιστικό περιοδικό-το όνομα αυτού ΜΟΝΟ-, ένα πείραμα ανεξάρτητης δημοσιογραφίας και ενημέρωσης από δημοσιογράφους αλλά και μπλόγκερ. Αυτά τα πράγματα, όπως είναι προφανές, θα πυκνώσουν το επόμενο διάστημα με φόντο τη γενική κατάρρευση στο υπάρχον σύστημα ΜΜΕ. Και δεν είναι καθόλου κακό ακόμη και να υπάρξει και ολίγον «ανταγωνισμός» αυτόνομων προσπαθειών να αντιταχθεί άλλου είδους ενημέρωση στο μονοπώλιο των troika news και των ΦΕΚ-το Unfollow που προηγήθηκε είναι μια ακόμη τέτοια αξιόλογη προσπάθεια. Κι αυτό το νέο περιοδικό που έρχεται, το ΜΟΝΟ, είναι μια ψηφίδα στο νέο σκηνικό που ελπίζω να διαμορφωθεί στα ΜΜΕ. Τρέμετε πουροτζόβενα του μνημονιακού life style, κρυφτείτε ομιλούσες κεφαλές των troika news, έρχεται το ΜΟΝΟ. Και δεν θα είναι το μόνο…
ΚΙΜΠΙ
Υ.Γ. Λεπτομέρειες για το περιοδικό στο δελτίο τύπου της παρακάτω ανάρτησης.