Friday, March 30, 2012

Κλειστή φιλοξενία

(Από τη στήλη ΕΝΑΛΛΑΞ, Δρόμος της Αριστεράς, 31/3/2012)


Με ιδιαίτερη ικανοποίηση οι ευρωπαϊκές αρχές παρακολουθούν την πρόοδο που πραγματοποιεί η τοπική κυβέρνηση του προτεκτοράτου στη διαχείριση απορριμμάτων. Ο ιθαγενής πληθυσμός της αποικίας έχει αγκαλιάσει με ζήλο το πρόγραμμα εξαγωγής σκουπιδιών και αποβλήτων στους γενναιόδωρους Γερμανούς ευεργέτες. Και παρ’ όλο που οι ιθαγενείς καταναλώνουν λιγότερα από ποτέ, πασχίζουν φιλότιμα να αυξήσουν την παραγωγικότητά τους σε προϊόντα αφόδευσης και κατά κεφαλήν σκατά, περνώντας αρκετές ώρες της μέρας καθισμένοι στη λεκάνη της τουαλέτας.

Το πεδίο, όμως, στο οποίο ζήλος των τοπικών αρχών εκπλήσσει τους επιτηρητές είναι η διαχείριση των ανθρώπινων απορριμμάτων. Αρχής γενομένης από τους παράνομους μετανάστες, υπέρ των οποίων δημιουργούνται χώροι υγειονομικής ταφής και εξαφάνισης, πολιτικώς ορθά αποκαλούμενοι «κέντρα κλειστής φιλοξενίας». Επειδή δε η διαχείριση των ανθρώπινων απορριμμάτων είναι από τους λίγους υποσχόμενους ανάπτυξη κλάδους της ημιχρεοκοπημένης οικονομίας, η τοπική κυβέρνηση θεσπίζει κίνητρα για την αύξηση της παραγωγικότητας στο πεδίο αυτό. Στο εξής κάθε ιθαγενής που παραδίδει στα κέντρα κλειστής φιλοξενίας οποιονδήποτε δεν είναι λευκός και αποδεδειγμένα Καυκάσιος θα αμείβεται με αριθμό προτεραιότητας στις ποικίλες ουρές της νέας οικονομίας: προτεραιότητα στο ταμείο ανεργίας, αν είναι άνεργος, στην απονομή σύνταξης και δείγματος εφάπαξ, αν είναι συνταξιούχος, στην αποζημίωση αν είναι απολυμένος, ή στην πρόσληψη στα ίδια τα κέντρα κλειστής φιλοξενίας, αν ψάχνει για δουλειά. Επιπλέον, στους παραγωγικότερους καταδότες μελαψών ή κατάμαυρων μεταναστών θα χορηγείται δικαίωμα έκπτωσης 10% επί της καταβολής των φορολογικών χαρατσιών της προσεχούς περιόδου.

Η επιτυχία του εγχειρήματος, που αποδίδει έσοδα και νέες θέσεις εργασίας στις τοπικές κοινωνίες με κέντρα κλειστής φιλοξενίας, ενέπνευσε στις Αρχές του προτεκτοράτου την ιδέα εφαρμογής του μοντέλου και σε άλλους τομείς κοινωνικών απορριμμάτων. Ήδη το Υπουργείο Ανεργίας και Κοινωνικής Ανασφάλειας μελετά το ενδεχόμενο δημιουργίας κέντρων δωρεάν απασχόλησης στα οποία οι άνεργοι θα προσφέρουν εργασία στην επιχειρηματική ελίτ (ή αλήτ) της χώρας έναντι των απαραιτήτων για σίτιση και συντήρησή (π.χ. δυο γεύματα τη μέρα, μια πλάκα σαπούνι το μήνα, ένα ξυραφάκι την εβδομάδα, 5 σερβιέτες τον μήνα κλπ). Εννοείται πως όσοι ενταχθούν στα κέντρα θα στερηθούν του ευεργετήματος του επιδόματος ανεργίας το οποίο θα παρέχεται ως κίνητρο στους εργοδότες. Κάτι ανάλογο μελετάται και για τους συνταξιούχους που αντί σύνταξης θα φιλοξενούνται στα κέντρα κλειστής απόσυρσης «Καλή Ψυχή», στερούμενοι αντιστοίχως της σύνταξής τους, αλλά με διασφαλισμένα τα έξοδα κηδείας.

Παράλληλα, το υπουργείο Αγνοίας, Δια Βίου Αμάθειας και Θρησκοληψίας μελετά ρηξικέλευθη πρόταση για τη δημιουργία του νέου Ολοήμερου και Ολονύχτιου Σχολείου εντός του οποίου τα κακομαθημένα κωλόπαιδα θα συνδυάζουν εκπαίδευση, κατάρτιση, εργασία και αναψυχή, μακριά από τις κακές επιρροές της κοινωνίας και της οικογένειας. Οι γονείς, έναντι λογικής φορολογικής επιβάρυνσης, θα έχουν πλήρη απαλλαγή από τη γονεϊκή μέριμνα – πλην Σαββατοκύριακου, εορτών και ενός θερινού μήνα- ώστε να αφιερωθούν απερίσπαστοι στα διευρυμένα 12ωρα απασχόλησης με αμοιβές part time.

Βεβαίως, με δεδομένο ότι οι περισσότερες κοινωνικές ομάδες του προτεκτοράτου- αλλοδαποί, άνεργοι, συνταξιούχοι, παιδιά, τοξικομανείς, άστεγοι, ανάπηροι, ανυπότακτοι, νεόπτωχοι, κατεστραμμένοι μικρομεσαίοι, παραβάτες του κοινού ποινικού δικαίου, τρομοκράτες, απείθαρχοι αριστεροί, αμετανόητοι αναρχικοί κ.α. – θα ενταχθούν σε ανάλογης έμπνευσης κέντρα κλειστής, ανοικτής ή μισάνοικτης φιλοξενίας υπέρ της ηρεμίας του κοινωνικού συνόλου, και με δεδομένο ότι απ’ αυτό το σύνολο ελάχιστοι θα μείνουν εκτός κάποιου κέντρου, οι επιτηρητές του προτεκτοράτου εξετάζουν το ενδεχόμενο να το συρμπατοπλέξουν ολόκληρο, και στα 1228 χιλιόμετρα χερσαίων συνόρων του, και στα 13.676 χιλιόμετρα ακτογραμμής του, με το σύνολο του πληθυσμού ενταγμένο σε πρόγραμμα σωφρονισμού και εθελοντικής εργασίας μέχρις εξοφλήσεως και του τελευταίου ευρώ χρέους. Ύστερα θα είναι όλοι ελεύθεροι να αποδημήσουν. Σε άλλη χώρα ή εις Κύριον.
                                                                                                ΚΙΜΠΙ



1 comment:

  1. Υπάρχει μια διαφορά μεταξύ των Β. χωρών της εε και των Νοτίων.
    Θα αναφέρω την Γερμανία που την έχω ζήσει.
    Εκεί δεν υπάρχουν στρατόπεδα υποδοχής μεταναστών ή λαθρομεταναστών. Γιατί απλώς και απλά δεν περνάς τα σύνορα.
    Εδώ, που τα σύνορα, τόσο από αδυναμία της αστυνομίας των συνόρων όσο και από φυσική (θάλασσα) αδυναμία είναι αφύλακτα, το ζήτημα της λαθρομετανάστευσης είναι ένα βουνό, που δεν μπορεί να λυθεί από την Ελλάδα μόνο και προφανώς ούτε με μονομερή φιλανθρωπική έποψη.

    Αυτή η κατάσταση είναι άλλη μια απόδειξη της ΜΗ ύπαρξης μιας ενωμένης Ευρώπης.
    Ούτε κοινά σύνορα (Δουβλίνο 2), ούτε κοινή οικονομική πολιτική, άλλα επιτόκιο οι φτωχοί άλλα οι πλούσιοι (με αντίθετη σχέση, δηλαδή όσο πιο φτωχός τόσο πιο πολλά πληρώνεις, σύμφωνα με την Αρχή δώσε μου φτωχέ να μη σου μοιάσω) ούτε κοινή αμυντική πολιτική.

    Η ανθρωπότητα ξέμεινε απο ανθρωπιά φίλε μου.

    Στο τέλος θα πετροβολάμε ο ένας τον άλλον, αφού δεν θα υπάρχουν ούτε σφαίρες.

    Θα έλεγα ότι όλοι εμείς οι ευρωπαϊστές θα πρέπει να ξαναδούμε με τα σωστά μάτια την ίδρυση της ΕΕ, την συμμετοχή μας, την πολιτική της. Οχι πως μπορεί να πεί κανείς σήμερα "έξω από την ΕΕ", αλλά η Ελλάδα καλά θα κάνει να προωθήσει όλους τους λαθρομετανάστες στην Ευρώπη, και ας την κατηγορήσουν για καταπάτηση της συνθήκης.
    Απλώς να πεί: Λεφτά δεν υπάρχουν!
    Αφού είμαστε που είμαστε προτεκτοράτο, ας χρησιμοποιήσουμε αυτή τη σχέση:
    Ελα Ράιχενμπαχ, να παραλάβεις όλους τους λαθρομετανάστες και ας δουλεύουν τζάμπα για σένα.

    Μην γελιέσαι, οι Ελληνες εργάτες σήμερα είναι το ίδιο φτωχοί με τους λαθρομετανάστες. Και όλοι δουλεύουν για ένα πιάτο ρύζι, άσε που δεν μπορούν και να το πληρώνουν και αυτό, αν αφαιρέσεις τα χαράτσια και τα λοιπά.
    Με λίγα λόγια: Ο σκλάβος, είναι πιο ακριβός από τον ελεύθερο εργάτη. Ο Μαρξ το έχει αναφέρει και αυτό!

    Εκεί βρισκόμαστε σήμερα.

    "Δεν θέλω να πω ότι αυτή είναι η τελευταία κρίση του καπιταλισμού" (όπως άκουσα τον Καραμπελιά να λέει) αλλά δεν αποκλείεται και καθόλου.

    ReplyDelete