Στο περιγιάλι το κρυφό
κι άσπρο σαν περιστέρι
διψάσαμε το μεσημέριֹ
μα το νερό γλυφό.
Πάνω στην άμμο την ξανθή
γράψαμε τ’ όνομά τηςֹ
ωραία που φύσηξεν ο μπάτης
και σβήστηκε η γραφή.
Με τι καρδιά, με τι πνοή,
τι πόθους και τι πάθος
πήραμε τη ζωή μαςֹ λάθος!
κι αλλάξαμε ζωή.
Γιώργου Σεφέρη, «Άρνηση»
«[...] κι αλλάξαμε ζωή» και αποδεχτήκαμε τη "ζωή" που μας πρότειναν - δίχως πόθους και γυμνή από πάθος. Και η "ζωή" συνεχίζεται...
ReplyDelete