«Ένας πάρα πολύ δυνατός σεισμός. Προβλέπεται να χτυπήσει το Τόκιο στις 18 Φεβρουαρίου, στις οκτώμισι το πρωί. Σε τρεις μέρες από σήμερα. Ένας σεισμός πολύ μεγαλύτερος απ’ αυτόν που έπληξε το Κόμπε τον περασμένο μήνα. Ο αριθμός των νεκρών από έναν σεισμό αυτού του μεγέθους θα υπερβεί τους εκατόν πενήντα χιλιάδες – κυρίως λόγω ατυχημάτων στο δίκτυο των συγκοινωνιών: εκτροχιασμοί, πτώση οχημάτων, συγκρούσεις, κατάρρευση εναερίων αυτοκινητοδρόμων και των σιδηροδρομικών γραμμών, κατάρρευση του υπογείου σιδηροδρόμου, ανατίναξη των φορτηγών καυσίμων. Τα κτίρια θα μεταμορφωθούν σε σωρούς από μπάζα, οι ένοικοί τους θα γίνουν λιώμα. Φωτιές παντού, το οδικό δίκτυο υπό διάλυση, τα ασθενοφόρα και τα πυροσβεστικά οχήματα άχρηστα, άνθρωποι σωριασμένοι παντού, να πεθαίνουν. Εκατόν πενήντα χιλιάδες άνθρωποι! Αληθινή κόλαση. Ο κόσμος θ’ αναγκαστεί να συνειδητοποιήσει πόσο εύθραυστη είναι αυτή η πιεστική κοινωνική σύμβαση που λέγεται “πόλη”», είπε ο Βάτραχος κουνώντας με νόημα το κεφάλι. «Το επίκεντρο θα είναι κοντά στο υποκατάστημα του Σιντζούκου».
«Κοντά στο υποκατάστημα του Σιντζούκου;».
«Πιο συγκεκριμένα, θα χτυπήσει ακριβώς κάτω από το υποκατάστημα του Σιντζούκου της Τράπεζας Ασφαλούς Πίστεως του Τόκιο».
Απλώθηκε βαθιά σιωπή.
«Κι εσύ», είπε ο Καταγκίρι, «σχεδιάζεις να σταματήσεις αυτό το σεισμό;».
«Ακριβώς», έγνεψε ο Βάτραχος. «Αυτό ακριβώς προτείνω να γίνει. Εσύ κι εγώ θα πάμε υπογείως κάτω από το υποκατάστημα του Σιντζούκου της Τράπεζας Ασφαλούς Πίστεως του Τόκιο ν’ αναμετρηθούμε με το Σκουλήκι».
Χαρούκι Μουρακάμι, «Μετά το σεισμό»
No comments:
Post a Comment