Η Εφημερίδα των Συντακτών, 10/3/2025
Στα
ψιλά πέρασε η είδηση του αιφνίδιου θανάτου του, ζεστές αλλά λίγες οι
αποχαιρετιστήριες αναφορές από φίλους και παλιούς συντρόφους του. Πριν
από 45 χρόνια ήταν σταρ των αμφιθεάτρων και μάλιστα στην κορυφαία στιγμή
του μεταπολιτευτικού φοιτητικού κινήματος, στις καταλήψεις του
1979-1980 που κατέληξαν σε πρωτοφανή νίκη των φοιτητών και ήττα της
κυβέρνησης Ν.Δ., καθώς αναγκάστηκε να καταργήσει τη νομοθετημένη
αυταρχική «μεταρρύθμιση» των ΑΕΙ.
Υπάρχει μια χαρακτηριστική φωτογραφία -φθαρμένη, θολή, από εφημερίδα της εποχής- που απεικονίζει τον Φώτη επικεφαλής μίας από τις πάμπολλες πορείες κατά του ν. 815: γροθιά υψωμένη κάτω από πανό με το σύνθημα «Ο αγώνας στα χέρια των φοιτητών. Υπογραφή: Συντονιστική Επιτροπή Καταλήψεων». Αυτό θυμίζει το μεγάλο ρήγμα που καταγράφηκε τότε στο φοιτητικό κίνημα και τον κλονισμό της ηγεμονίας της κοινοβουλευτικής Αριστεράς σε αμφιθέατρα και ΕΦΕΕ.
Ο Πάλλας ήταν ένας «φυσικός ηγέτης» των καταλήψεων. Το μεγάλο αμφιθέατρο της Νομικής βούλιαζε όταν μιλούσε όρθιος πάνω στα έδρανα, έχοντας απέναντί του όχι ΔΑΠίτες (περιθωριακή τότε η ΔΑΠ, σπανίως έκαναν εμφάνιση Δένδιας και άλλοι νυν επώνυμοι της Ν.Δ.), αλλά συνομήλικους αγκιτάτορες της ΚΝΕ, της ΠΑΣΠ, του Ρήγα, χαρισματικούς 20άρηδες που με άνεση (και απλουστεύσεις) πηδούσαν από τον ν. 815 στην ιρανική επανάσταση ή στη σινοβιετναμέζικη σύρραξη.
Ημουν με τους «απέναντι» στον Φώτη και στο πολύχρωμο ρεύμα που παρέσυρε όλη την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά και προκάλεσε ρήγματα στην επίσημη Αριστερά, με πιο χαρακτηριστική τη διάσπαση του Ρήγα και τη Β' Πανελλαδική. Θυμάμαι τις ανοησίες με τις οποίες δαιμονοποιούσαμε τον Πάλλα και κάθε «αντίπαλο». Και αναρωτιέμαι πού χάθηκε ο ριζοσπαστισμός εκείνης της νιότης μας, που άλλοι τον μετέτρεψαν σε επαγγελματική ή πολιτική δεξιότητα, άλλοι τον έσβησαν από τα βιογραφικά τους κι άλλοι τον μεταβόλισαν σε μαχητικό, αν και ταπεινό, όχι θορυβώδη τρόπο ζωής. Ο Φώτης, ως μαχόμενος δικηγόρος, ανήκε στην τρίτη κατηγορία, όπως βεβαιώνουν όσοι τον παρακολουθούσαν στις δεκαετίες μετά το ηχηρό πέρασμά του από τα αμφιθέατρα.
Υπάρχει μια χαρακτηριστική φωτογραφία -φθαρμένη, θολή, από εφημερίδα της εποχής- που απεικονίζει τον Φώτη επικεφαλής μίας από τις πάμπολλες πορείες κατά του ν. 815: γροθιά υψωμένη κάτω από πανό με το σύνθημα «Ο αγώνας στα χέρια των φοιτητών. Υπογραφή: Συντονιστική Επιτροπή Καταλήψεων». Αυτό θυμίζει το μεγάλο ρήγμα που καταγράφηκε τότε στο φοιτητικό κίνημα και τον κλονισμό της ηγεμονίας της κοινοβουλευτικής Αριστεράς σε αμφιθέατρα και ΕΦΕΕ.
Ο Πάλλας ήταν ένας «φυσικός ηγέτης» των καταλήψεων. Το μεγάλο αμφιθέατρο της Νομικής βούλιαζε όταν μιλούσε όρθιος πάνω στα έδρανα, έχοντας απέναντί του όχι ΔΑΠίτες (περιθωριακή τότε η ΔΑΠ, σπανίως έκαναν εμφάνιση Δένδιας και άλλοι νυν επώνυμοι της Ν.Δ.), αλλά συνομήλικους αγκιτάτορες της ΚΝΕ, της ΠΑΣΠ, του Ρήγα, χαρισματικούς 20άρηδες που με άνεση (και απλουστεύσεις) πηδούσαν από τον ν. 815 στην ιρανική επανάσταση ή στη σινοβιετναμέζικη σύρραξη.
Ημουν με τους «απέναντι» στον Φώτη και στο πολύχρωμο ρεύμα που παρέσυρε όλη την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά και προκάλεσε ρήγματα στην επίσημη Αριστερά, με πιο χαρακτηριστική τη διάσπαση του Ρήγα και τη Β' Πανελλαδική. Θυμάμαι τις ανοησίες με τις οποίες δαιμονοποιούσαμε τον Πάλλα και κάθε «αντίπαλο». Και αναρωτιέμαι πού χάθηκε ο ριζοσπαστισμός εκείνης της νιότης μας, που άλλοι τον μετέτρεψαν σε επαγγελματική ή πολιτική δεξιότητα, άλλοι τον έσβησαν από τα βιογραφικά τους κι άλλοι τον μεταβόλισαν σε μαχητικό, αν και ταπεινό, όχι θορυβώδη τρόπο ζωής. Ο Φώτης, ως μαχόμενος δικηγόρος, ανήκε στην τρίτη κατηγορία, όπως βεβαιώνουν όσοι τον παρακολουθούσαν στις δεκαετίες μετά το ηχηρό πέρασμά του από τα αμφιθέατρα.
No comments:
Post a Comment