Βιολογικά προϊόντα

Ή, η εναλλακτική ενημέρωση σαν άσκηση υγιεινής διατροφής

Συμπαθάτε με, αλλά θα σας διακόψω. Διακόπτουμε για διαφημιστικά μηνύματα. Μη διαμαρτύρεστε. Δηλαδή, όταν το κάνει ο Πορτοσάλτε είναι καλά;

Η διαφήμιση, τώρα: Από χθες κυκλοφορεί στα περίπτερα το 2^ο τεύχος του περιοδικού ΜΟΝΟ. Μη βιαστείτε να πείτε «χεστήκαμε». Μπορεί η διαφήμιση που κάνω για τους περαστικούς αυτού του μπλογκ να έχει και ιδιοτελή κίνητρα, καθότι τυγχάνω συνεργάτης αυτού του εκδοτικού πειράματος, άρα υπάρχει ένα είδος ασυμβίβαστου, αλλά σας αφορά: η κατανάλωση ανεξάρτητης ενημέρωσης προάγει την πνευματική υγεία. Αν αισθανθήκατε μαλάκες καταναλώνοντας την τρομοκρατία της παραπληροφόρησης την τελευταία εβδομάδα, αν τα παίρνατε στο κρανίο κάθε φορά που ακούγατε τους πολιτικούς αρχηγούς να υπερασπίζονται με πάθος τη «σωτηρία της λάθος συνταγής» (έτσι ακριβώς δεν το ’πε ο Σαμαράς;), αν σας τσάντισε ο τρόπος που η τηλεοπτική πυρομανία εξαφάνισε το πλήθος και το πάθος της κυριακάτικης συγκέντρωσης στο Σύνταγμα, γιατί δεν αλλάζατε κανάλι; Γιατί δεν αναζητούσες «πληροφορίες και υλικό να φωτίσεις τις αιτίες που σ’ αφήνουνε μισό»; (που θα έλεγε κι ο Σαββόπουλος, πριν αποφασίσει να πνίξει τον πόνο του στη σιωπή, στα εκατομμύρια και στη συμβατικότητα).

Εν ολίγοις, να είμαστε ειλικρινείς, βρίσκουν και τα κάνουν. Έτσι δεν είναι; Η επίσημη ενημέρωση πάσχει από βαθιά εξάρτηση, ταξική ιδιοτέλεια, μονοφωνία κι έχει πάνω της περίπου τα ίδια συμπτώματα του καρκίνου που αποσαθρώνει το πολιτικό σύστημα. Το πρόβλημα είναι ότι έχει κι εμάς κι εσάς: εμάς, τους επαγγελματίες της ενημέρωσης που, ακόμη κι όταν αντιλαμβανόμαστε την ασθένεια κι υποφέρουμε απ’ τα ολέθρια συμπτώματά της, είμαστε υποχρεωμένοι να υπηρετήσουμε τα καρκινοπαθή ΜΜΕ για να βγάλουμε «το ψωμάκι μας». Κι εσάς, που παρ’ όλο ότι αντιλαμβάνεστε κι εκνευρίζεστε από την προκλητική και προσβλητική, πολλές φορές, μονοφωνία, εξακολουθείτε και την καταναλώνετε ελλείψει εναλλακτικής. Όπως καταναλώνουμε φρούτα και λαχανικά που έχουν ραντιστεί και ποτιστεί με τόνους χημικών γιατί η πείνα είναι ανίκητη. Κι ας υπάρχει η εναλλακτική των βιολογικών προϊόντων που την αντιμετωπίζουμε καχύποπτα –δικαιολογημένα, άλλωστε- και μας έρχεται κι ακριβή.

Και στην ενημέρωση υπάρχει εναλλακτική. Δεν είναι, βέβαια, οργανωμένη κατά τα συμβατικά επιχειρηματικά πρότυπα, κι ίσως δεν πρέπει να γίνει ποτέ έτσι, γιατί θα πάψει να είναι εναλλακτική και στο περιεχόμενο. Έχει μπροστά της όλα τα εμπόδια ενός δύσκολου τοκετού- το παιδί έρχεται ανάποδα, ο μαιευτήρας είναι άπειρος, το μαιευτήριο δεν έχει τα στοιχειώδη, η μαία είναι κι αυτή μαθητευόμενη κι η μέλλουσα μητέρα πανικόβλητη. Έχει μπροστά της τις δυσκολίες μιας βιολογικής καλλιέργειας- θέλει υπομονή και χρόνο, αποφεύγει να εκβιάζει τη φύση, συμβιβάζεται με τις αποτυχίες που μπορεί να καταστρέψουν τη σοδειά, αλλά περιμένει…Περιμένει την άνοιξη και το καλοκαίρι.

Πάρτε, λοιπόν, την εναλλακτική, ανεξάρτητη ενημέρωση σαν ένα πείραμα βιολογικής (πνευματικής) καλλιέργειας. Είναι ένα πείραμα που επιχειρεί να επαναφέρει τον Τύπο και τα ΜΜΕ στις αφετηριακές τους αξίες, ως μέσα αντι-εξουσίας και όχι ως μακράς χείρας της εξουσίας. Δύσκολο πείραμα. Του λείπουν τα χρήματα, τα μέσα προβολής, χρειάζεται να ανακαλύψει τρόπους ν’ αντισταθμίσει την επιχειρηματικά οργανωμένη μιντιοκρατία, να σπάσει το μονοπώλιό της. Είναι, επίσης, ένα πείραμα εκτεθειμένο σε ερασιτεχνισμούς, λάθη. Αλλά είναι κι ένα πείραμα που έχει ανάγκη η σοκαρισμένη, έκπληκτη, μνημονιακή ελληνική κοινωνία.

Το πείραμα εξαρτάται, βεβαίως, από τους συντελεστές του (δημοσιογράφους, γραφίστες, τεχνικούς). Αλλά εξαρτάται πολύ περισσότερο από τους αναγνώστες. Αυτοί έχουν τον τελευταίο λόγο.

Αίφνης, σήμερα (Τέτάρτη, 15/2/2012), κυκλοφορεί η Ελευθεροτυπία των εργαζομένων (απεργών κι απλήρωτων εδώ και 5 μήνες). Ψάξτε την, αγοράστε την, στείλτε ένα ηχηρό μήνυμα στους ιδιοκτήτες και χρηματοδότες της. Ένα μήνυμα ανάλογο με αυτό που ανάγκασε τους ιδιοκτήτες του Alter να ξηλώσουν κακήν κακώς την κεραία του καναλιού που εδώ και μήνες επικοινωνεί τον τρόμο και την αθλιότητα που επικρατεί στα υπό χρεοκοπία ελληνικά ΜΜΕ.

Κι επίσης, ψάξτε το ΜΟΝΟ- μεταξύ άλλων έχει ένα εξαιρετικό αφιέρωμα στα ΜΜΕ, την «ακτινογραφία μιας φούσκας»-. Επιμείνετε στον περιπτερά που λέει πως δεν το έχει ξανακούσει- ενδεχομένως λέει την αλήθεια, διότι είναι αδύνατο να θυμάται τους 100 – 200 τίτλους έντυπης «ενημέρωσης» που παραλαμβάνει κάθε εβδομάδα. Πείτε του να δει τη λίστα του (σας δίνω αναλυτικές οδηγίες, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να αντισταθμίσω την αποτελεσματικότητα ενός διαφημιστικού μηνύματος 10 δευτερολέπτων και αξίας 10.000 ευρώ που αν οι 25 της κολεκτίβας του ΜΟΝΟ τα είχαμε θα κάναμε πάρτι). Ψάξτε στους πάγκους, στα ράφια, ανάμεσα στους όγκους των λαιφσταϊλάδικων περιοδικών. Λογικά θα είναι κάπου εκεί. Ή καταχωνιασμένο στο πάτωμα του περιπτέρου, σαν υποπόδιο του περιπτερά.

Ύστερα, διαβάστε το. Ξεφυλλίστε το, διαλέξτε αυτό που θα σας κάνει «κλικ». Κι έπειτα, κρίνετέ το. Ξεσκίστε μας στην κριτική, θάψτε ό,τι δεν σας αρέσει, βρείτε τα λάθη μας και «κράξτε» μας, απαντήστε στην άποψη που σας εξοργίζει. Υποδείξτε μας τι πρέπει ν’ αλλάξει. Πείτε μας και τι σας αρέσει. Αλλά διαβάστε το. Δείτε το σαν εξάσκηση στην υγιεινή διατροφή. Πνευματική, και όχι ΜΟΝΟ. 

(Ακολουθούν διαφημιστικά μηνύματα. Ήτοι, το δελτίο τύπου για την ύλη του 2^ου τεύχους του ΜΟΝΟ).