Greece 2021, Mars 2023

(Επενδυτής, 14/9/2013)

 

Το 2021 θα είμαι 60 χρονών, πατημένα. Δεν ξέρω αν θα είμαι συνταξιούχος-αυτό είναι πια για τον καθένα τόσο αβέβαιο, όσο και το αν σε οκτώ χρόνια θα είναι ζωντανός. (Κατά μία εκδοχή μόνο κατά τύχη ξυπνάμε κάθε πρωί ζωντανοί. Άλλοι το θεωρούν απολύτως φυσιολογικό, άλλοι κάνουν ένα σταυρό ή λένε «ευχαριστώ» στον θεό που πιστεύουν, αν πιστεύουν).

Μέχρι το 2021, τουλάχιστον 900.000 άνθρωποι από αυτούς που σήμερα, εδώ και τώρα, είναι ζωντανοί θα έχουν αποδημήσει εις Κύριον. Άλλοι σε βαθύ γήρας, μ’ ένα τέλος φυσιολογικό, σχεδόν επιθυμητό, κι άλλοι αιφνίδια, μ’ ένα τέλος πρόωρο, ακαριαίο ή βασανιστικό. Αυτά βάσει της στατιστικής. Δεν ξέρουμε μέχρι στιγμής τι έχει προσθέσει το μνημονιακό purgatorio στη θνησιμότητά μας. Αλλά, ακόμη κι αν δεν αλλάξει τίποτα στους ρυθμούς που «αραιώνουμε», για περίπου 1 εκατομμύριο κατοίκους αυτής της χώρας ξέρουμε πως δεν έχει καμιά, μα καμιά σημασία το τι θα συμβεί σε οκτώ χρόνια.

Μέχρι το 2021, θα έχουν προστεθεί στον πληθυσμό της χώρας περίπου 800.000 νεοσσοί, βάσει του σημερινού ρυθμού γεννήσεων. Αλλά, το 2021 οι άνθρωποι που θα έχουν εν τω μεταξύ γεννηθεί θα είναι το πολύ οκτώ ετών. Ό,τι και να τους υποσχεθεί κανείς σήμερα έχει την ίδια σημασία που έχει για όσους τότε θα είναι νεκροί. Δηλαδή καμιά. Ακόμη κι αν οι γονείς τους, από υπερβάλλοντα πατριωτικό ζήλο, επιχειρήσουν να τους γαλουχήσουν εξ απαλών ονύχων με τα νεοαπελευθερωτικά κελεύσματα του 2013.

Μέχρι το 2021 τουλάχιστον 200.000 νέοι, που σήμερα βρίσκονται σε ηλικία μεταξύ 15 και 25 ετών, θα έχουν μεταναστεύει εκτός Ελλάδας. Πιθανότατα για Ευρώπη ή Βόρεια Αμερική. Το γεγονός ότι την τελευταία τετραετία ρίχνουν μαύρη πέτρα περίπου 25.000 νέοι κατ’ έτος, κι άλλοι τόσοι ψάχνονται ζητώντας πληροφορίες και υλικό, δείχνει ότι ζούμε ήδη ένα μοντέρνο ρεύμα μετανάστευσης, κυρίως προς τη Δύση. Αν μάλιστα οι πιονιέροι αυτοί του ρεύματος στείλουν θετικά μηνύματα στους εναπομένοντες- όχι απαραίτητα μαζί με συνάλλαγμα-, η μετανάστευση θα αυξηθεί με γεωμετρική πρόοδο μέχρι το 2021. Κι ο ανθός της χώρας που θα επιλέξει τη φυγή ελάχιστο ενδιαφέρον θα δείξει για τo σχέδιο «Ελλάδα 2021».

Μέχρι το 2021 πολλά μπορούν να έχουν συμβεί στη χώρα, στην ήπειρο, στον πλανήτη. Ένας μετεωρίτης από το πουθενά μπορεί να καταστρέψει το οικοσύστημα της Γης. Κι αν αυτό σας φαίνεται απίθανο, δεν ισχύει το ίδιο για το ενδεχόμενο ενός περιφερειακού ή γενικευμένου πολέμου στη Νοτιανατολική Μεσόγειο, μιας επιδημίας εμφυλίων και θρησκευτικών συρράξεων στην Ασία και την Αφρική, ενός νέου, βίαιου κύκλου παγκόσμιας οικονομικής κρίσης με επίκεντρο την Κίνα και άλλους αναπτυξιακούς «δράκους». Το παλιρροϊκό κύμα από οποιαδήποτε τέτοια εξέλιξη θα σαρώσει σαν καρυδότσουφλο και το πιο καλοσχεδιασμένο πλάνο για την «Ελλάδα 2021».

Το 2021 η κόρη μου θα είναι 22 χρονών. Θα έχει υποστεί την πολλοστή «μεταρρύθμιση» του Λυκείου, με άγνωστη κατάληξη, θα έχει επιβιώσει σε έναν πολύχρονο εξεταστικό μαραθώνιο- αν και εφόσον εμείς οι γονείς της είμαστε σε θέση να (ανα)πληρώσουμε τα κενά της ακρωτηριασμένης δημόσιας παιδείας- και θα ολοκληρώνει τη φοίτηση σε κάποιο ΑΕΙ ή ΤΕΙ, απ’ όσα γλιτώσουν τη βίαιη αναδιάρθρωση. Βάσει του καλού σεναρίου θα είναι μια πτυχιούχος και γνώστης δύο ξένων γλωσσών, ανάμεσα σε 1,4 εκατ. νέους της γενιάς της (20-29 ετών) με ανάλογα πάνω κάτω προσόντα και με την ίδια αναπηρία: ένα ποσοστό ανεργίας ανάμεσά τους που στην καλύτερη περίπτωση θα έχει πέσει στο 40%. Το 2021 θα πρέπει να απαντήσω στο αμείλικτο ερώτημα της κόρης μου, τι νόημα είχε όλη αυτή η σπατάλη χρόνου και χρήματος αν πρόκειται να δουλεύει ως εποχική υπάλληλος των 500 ευρώ στον τουρισμό και να συνεχίσει να ζει εις βάρος μας, ανίκανη να οργανώσει αυτόνομη τη ζωή της. Το 2021 δεν θα έχω απέναντί μου μια κυκλοθυμική έφηβη, αλλά μια ενήλικα που θα θέλει να ξέρει πού πατάει και πού πηγαίνει.

Δυο χρόνια μετά το 2021, το 2023, οι πρώτοι 40 αρειαναύτες θα προσγειώνονται στον αφιλόξενο κόκκινο πλανήτη με τη φιλοδοξία να είναι οι πρώτοι άποικοί του. Το πρόγραμμα Mars One που υπόσχεται ταξίδι χωρίς επιστροφή στους εθελοντές μοιάζει προς το παρόν με αποστολή αυτοκτονίας. Αλλά με βάση το γεγονός ότι σχεδιάζεται από επιστήμονες που επιστρατεύουν την τελευταία λέξη της τεχνολογίας για να καταστήσουν βιώσιμη την αποστολή, το Mars One έχει περισσότερες πιθανότητες από το Greece 2021. Οι επιβάτες του διαστημόπλοιου θα κάνουν ένα επτάμηνο ταξίδι χωρίς επιστροφή, με επίγνωση κινδύνων που η τεχνολογία του διαστήματος θα προσπαθήσει να αποτρέψει. Οι επιβάτες του «διαστημόπλοιου Ελλάδα» καλούνται να συνεχίσουν το μνημονιακό ταξίδι στο άγνωστο για άλλα οκτώ χρόνια, με ήδη συντελεσμένους τους περισσότερους από τους κινδύνους, ακριβώς γιατί εφαρμόζεται πλήρως η «τεχνολογία της εξυγίανσης».

Το πρόβλημα με την πολιτική και τις μακρινές επαγγελίες της είναι ότι έρχεται σε διαρκή, τρομακτική σύγκρουση με την τυραννία της στιγμής που την ίδια στιγμή επιβάλλει στους ανθρώπους. Εκεί άλλωστε αποτυγχάνουν ακόμη και οι μεγάλες ανθρωπιστικές ουτοπίες. Πώς να πιστέψει κανείς ότι μια διαδοχή από ζοφερά «παρόντα» μπορεί να οδηγήσει σε λαμπερά «μέλλοντα»; Πώς να καρφώσει ο μέσος άνθρωπος το βλέμμα του στο σωτήριον 2021 και να οργανώσει την οκταετία που μεσολαβεί, όταν δυσκολεύεται να σχεδιάσει τον μήνα, την εβδομάδα, ακόμη και τη μέρα που έρχεται; Από πού να αντλήσει υπομονή, όταν είναι τόσο καλά εκπαιδευμένος στην ανυπομονησία; Πώς να προσαρμοστεί στον βραδύ χρόνο της αναμονής, όταν όλα γύρω του τρέχουν με την ιλιγγιώδη ταχύτητα του χρήματος: τα sms, τα email, τα μοντέλα iPhone, οι γεωπολιτικές αναταράξεις, τα μνημόνια, οι αναθεωρήσεις τους, τα νομοσχέδια, οι «μεταρρυθμίσεις», οι αντι-μεταρρυθμίσεις; Πώς να δει «σχέδιο» στο χάος της απορρύθμισης των πάντων; Πώς να κοιμηθεί ήσυχος για οκτώ χρόνια, όταν κάθε πρωί τον λαχταράει το κακόηχο ξυπνητήρι της τρόικας;

Το 2021 εγώ θα είμαι 60 plus, η κόρη μου μια αγριεμένη άνεργη και οι «πολιτικοί μηχανικοί» του χάους στα σπίτια τους, αν όχι κάπου πολύ χειρότερα (τους το εύχομαι ολόψυχα). Κι αν έχουμε επιβιώσει μέχρι το 2021, σιγά μην κολώσουμε μπροστά στο 2023 και στον εποικισμό του Άρη.

ΘΕΩΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΞΙΑ

Την δύσκολη ζωή μου ασφαλή να κάνω
εγώ στην Τράπεζα του Μέλλοντος επάνω
πολύ ολίγα συναλλάγματα θα βγάλω.

Κεφάλαια μεγάλ’ αν έχει αμφιβάλλω.
Κι άρχισα να φοβούμαι μη στην πρώτη κρίσι
εξαφνικά τας πληρωμάς της σταματήσει.

Κ. Π. Καβάφη, «Η τράπεζα του μέλλοντος» («Τα κρυμμένα ποιήματα»)