«Ελαιάδα 9.0»

Εφημερίδα των Συντσκτών, 27-28/11/2021

Αν και το θέμα έχει ξεπαρθενευτεί -ας όψονται η Ναταλί και η Βασιλική, που υπονόμευσαν το θεϊκό, άντε ημιθεϊκό σχέδιο της Λίνας, το οποίο υποθέτω έχει και μια γερή δόση μεγαλοφυΐας της Αννας (μη ρωτάτε ποια είναι ποια, μεγάλα παιδιά είστε, γκουγκλίστε, δεν είναι και ηλεκτρονική αυτοαπογραφή)- είναι αδύνατο να μην υποκύψω στον πειρασμό να επενδύσω στο ζήτημα. Διότι αυτό που άρχισε στην Αρχαία Ολυμπία με το λαδάκι από τις 200 ελίτσες του Δία τα αλλάζει όλα. Ο Πισσαρίδης μπορεί να στείλει το σχέδιό του για χαρτοπόλεμο και ο Σκυλακάκης οφείλει εδώ και τώρα να υποβάλει αίτηση στην Κομισιόν για πλήρη αναθεώρηση του σχεδίου «Ελλάδα 2.0», το οποίο θα μετονομαστεί σε «Ελαιάδα 9.0». «Ελαιάδα» από το «έλαιον» και «9.0», διότι τι να μας πει το 2 μπροστά στο ιερό 9, το κατά τους Πυθαγόρειους σύμβολο της αιώνιας πλην «μόλις παραλλάσσουσας ύλης»;

Ολα τα λεφτά στο λάδι, λοιπόν, αυτή είναι η μόνη πράσινη μετάβαση που μας μέλλεται. Ολα τα λεφτά στην πατεντοποίηση κάθε τετραγωνικού μέτρου αυτού του τόπου που τον έχουν πατήσει θεοί, ήρωες, νύμφες, φιλόσοφοι, συγγραφείς, ποιητές, τραγωδοί, αρχιτέκτονες, γλύπτες, στρατηλάτες, πολιτικοί, ρήτορες, δημαγωγοί, όλα τα ιερά τέρατα του αρχαίου πνεύματος που αποτελούν τη βάση του δυτικού πολιτισμού. Και αυτός είναι ο μόνος ψηφιακός μετασχηματισμός που μας πέπρωται. Θα πουλάμε λάδι στους κουτόφραγκους, μούρη στους χαζοασιάτες, πνεύμα στα αμερικανάκια, παραμύθι σε όλο τον λοιπό βλακόκοσμο.

Διότι αν το λάδι της Αρχαίας Ολυμπίας και της Ηλιδας τιμολογείται στα 56 ευρώ το λίτρο, άντε 50 ευρώ στρογγυλά (διότι υπάρχουν και οι τύποι που εκτοξεύουν την τέχνη της εξαπάτησης στη στρατόσφαιρα, πουλώντας στα Harrod’s λαδάκι με 200 έως 800 ευρώ το λίτρο, παρακαλώ), σας διαβεβαιώ ότι έχουμε βρει τον μήνα που θρέφει τους έντεκα. Και με μερικές ακόμη πινελιές θα καλύψουμε τις παραγωγικές ανάγκες και του δωδέκατου. Ποιος είναι ο μήνας αυτός τώρα; Μπορεί να είναι ο Νοέμβρης, ο Δεκέμβρης, ελάχιστα ο Γενάρης, ανάλογα με το πότε μαζεύει τις ελιές κάθε περιοχή. Και γι’ αυτόν τον μήνα ο υπουργός Ελαιουργίας, που προφανώς πρέπει να προβλεφθεί, οφείλει να εισηγηθεί 15ήμερες άδειες με πλήρεις αποδοχές και πλήρως επιδοτούμενες από το σχέδιο «Ελαιάδα 9.0» σε όλους τους πολίτες που έχουν από λίγες έως πολλές ρίζες ελιές. Ας είναι και καλλωπιστικές, της γλάστρας.

Αν η φλυαρία της εθνικής παραμυθίας δεν σας γοητεύει, οι αριθμοί της στατιστικής θα σας πείσουν. Βάσει των στοιχείων της ΕΛΣΤΑΤ, στην Ελλάδα παράγονται κάθε χρόνο 240.000 τόνοι λάδι. Κι επειδή δεν υπάρχει σπιθαμή αυτού του τόπου που να μην είναι συνδεδεμένη με μεγαλεία, ηρωισμούς και θαύματα, όλο το λαδάκι πιστοποιείται ως ιερό. Οι 240.000 τόνοι ή περίπου 260 εκατ. λίτρα με 50 ευρώ το λίτρο μας δίνουν χαλαρά 13 δισ. ευρώ τον χρόνο. Αν υπολογίσετε όμως ότι αυτό που φτάνει στις στατιστικές είναι ένα μικρό υποσύνολο της πραγματικής ποσότητας που διακινείται σε τενεκέδες και λίμπες χωρίς ετικέτες, φρου φρου κι αρώματα, τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο ελπιδοφόρα. Προσέξτε: η στατιστική λέει πως σε όλη την επικράτεια έχουμε πάνω από 150 εκατ. ρίζες ελιές που, υπολογίζοντας καλές και κακές χρονιές, νέα και ώριμα δέντρα, μπορεί να αποδίδουν κατά μέσο όρο περίπου 600.000 τόνους λάδι τον χρόνο. Αυτό μας κάνει 30 δισ. ευρώ εισόδημα, σχεδόν 18% του ΑΕΠ. Χελόου, ποια βιομηχανία, ποιος τουρισμός; Εδώ χτυπάμε φλέβα χρυσού, αδαμαντωρυχείο και κοίτασμα αερίου ταυτόχρονα - 3 σε 1.

Φυσικά, αυτή η συνεύρεση παραγωγικής τόλμης και μυθολογικής γοητείας θέλει και την τέχνη της. Κάθε περιοχή οφείλει να πιστοποιήσει τη μοναδικότητα της παραγωγής. Λάδι από τις προϊστορικές Μυκήνες, λάδι από τις πανάρχαιες ρίζες των Μινωιτών, αυθεντικό απόσταγμα από την ελιά του Πλάτωνα, όλη η φιλοσοφία σε μια κουταλιά ελαίου, πολύτιμες σταγόνες από την πρώτη ελιά που φύτρωσε στον βράχο της Ακρόπολης από το δόρυ της Αθηνάς, ελαιόλαδο από το Κοινό των Αιτωλών και θρούμπες από τον ομφαλό της γης, τους Δελφούς. Στο χρηματιστήριο ελαιολάδου η αγορά θα αποδώσει τη δίκαιη τιμή κάθε παραγωγής, με μια συνάρτηση ιστορικού βάθους και παγκόσμιας φήμης.

Αλλά επειδή το λάδι δεν είναι το μόνο προϊόν που ο ευλογημένος από θεούς και ήρωες τόπος μπορεί να προσφέρει στη λοιπή ανθρωπότητα, αρκεί να μας τα σκάει χοντρά, επιτρέψτε να προσθέσω μερικές ακόμη ιδέες παραγωγικής καινοτομίας που θα τα σπάσουν στην παγκόσμια αγορά αφέλειας. Εχουμε και λέμε, λοιπόν:

Ανθός αλατιού από τα βράχια του Ναού του Ποσειδώνα στο Σούνιο (συσκευασία 200 γρ., 50 ευρώ). Κρέας από μοσχάρια-απογόνους των βοδιών του Γηρυόνη (500 ευρώ το κιλό, τρέμε γιαπωνέζικο κόμπε). Λαχανικά καλλιεργημένα με λίπασμα από ορίτζιναλ κόπρο του Αυγεία (από 50 ευρώ το κιλό). Ελαιόλαδο εμπλουτισμένο με αυθεντικά ρινίσματα σιδήρου από το χρυσελεφάντινο άγαλμα της Αθηνάς (300 ευρώ/100ml). Οδοντογλυφίδες ελεφαντόδοντου από το αντίστοιχο άγαλμα του Δία (200 ευρώ η συσκευασία των 50 τεμαχίων). Αιγοπρόβειο τυρί από απογόνους των ζώων του Πολύφημου (100 ευρώ/500 γρ.). Ιπποδρομίες με γνήσιους απογόνους του Βουκεφάλα (είσοδος 100 ευρώ, ελάχιστο στοίχημα 200, γκανιότα 30%). Παστά αφρόψαρα από τις θάλασσες όπου αναδύθηκε η Κυθέρεια Αφροδίτη (100 ευρώ/ συσκευασία 100 γρ. - σ.σ. Προς αποφυγή διπλωματικού επεισοδίου με τους Κυπρίους αδελφούς, αυτοί μπορούν να πουλήσουν αλάτι από τις ακτές της Πάφου). Μαρμελάδα από μήλα των Εσπερίδων (50 ευρώ/300 γρ.).

Αφήστε τη φαντασία σας να οργιάσει. Το Εθνικό Κέντρο Πιστοποίησης Ανοησίας (ΕΚΠΑ) περιμένει τις καινοτόμες προτάσεις σας. Φάτε λάδι κι ελάτε βράδυ -αλλά και πρωί δεν μας χαλάει-, κουτόφραγκοι. Αλλωστε, όπως θα έλεγε και ο Ακης (τι θα πει «ποιος Ακης»;), δεν υπάρχει μελέτη που να αποδεικνύει ότι η απάτη οδηγεί πάντα στη φυλακή.



ΘΕΩΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΞΙΑ
- Ποιος σου πούλησε, μου λέγει, αυτά τα βρομόψαρα;
Του έδειξα έναν γέρο καθισμένο σε μια γωνιά.
- Ετσι, ε, δεν προσέχετε να σέβεστε τους ξένους τουλάχιστον, αφού γδέρνετε τους φίλους σας! Γιατί πουλάς τόσο ακριβά αυτά τα παλιόψαρα; Με την ακρίβειά σας κοντεύετε να ρημάξετε την πόλη μας, το άνθος αυτό της Θεσσαλίας, και να κάνετε να μην πλησιάζει ξένος. Μα θα τιμωρηθείς, και τώρα αμέσως θα σου μάθω πώς μεταχειρίζεται η αγορανομία μου τους εκμεταλλευτές.
Αναποδογυρίζοντας το καλάθι μου μπροστά σ’ όλο τον κόσμο, διέταξε έναν στρατιώτη του να πατήσει τα ψάρια και να τα κάνει λιώμα μέχρι τελευταίου.

Απουλήιου, «Ο χρυσός γάιδαρος ή οι μεταμορφώσεις» (161 μ.Χ.)