ΧΑΜ: …Εζήτησα πληροφορίας δια την κατάστασιν εις το Κοβ, εις την αντίπερα όχθην των Στενών. Ούτε πουλί πετάμενο. Εντάξει. Και θέλετε να με κάνετε να πιστέψω ότι αφήσατε εκεί το παιδί σας, ολομόναχο, και επιπλέον εν ζωή; Ελάτε τώρα! (Παύση). Την ημέρα εκείνην, ως ενθυμούμαι, ο άνεμος ήτο ιδιαιτέρως σφοδρός, εκατό εις το ανεμόμετρον. Εξερίζωνε τα ξερά πεύκα και τα παρέσυρε… μακράν. (Τόνος κανονικός). Λιγουλάκι αδύνατο αυτό. (Τόνος αφηγητή). Μα τι θέλετε στο κάτω κάτω από μένα, πρέπει ν’ ανάψω το δένδρο μου. (Παύση). Για να μην τα πολυλογούμε, στο τέλος κατάλαβα πως ήθελε ψωμί για το παιδί του. Ψωμί! Ένας συνηθισμένος ψωμοζήτης. Ψωμί; Μα δεν διαθέτω ψωμί, με πειράζει στο στομάχι. Εντάξει. Τότε στάρι; (Παύση. Τόνος κανονικός). Θα τα καταφέρουμε. (Τόνος αφηγητή). Η αλήθεια είναι πως έχω στάρι, στις αποθήκες μου. Για σκεφτείτε, όμως, για σκεφτείτε. Σας δίνω στάρι, ένα κιλό, το πηγαίνετε στο παιδί σας και του ετοιμάζετε -εάν ευρίσκεται ακόμη εν ζωή- ένα ωραίο χυλό (ο Ναγκ αντιδρά), ενάμισυ ωραίο χυλό, να στυλωθεί. Ξαναβρίσκει τα χρώματά του – ίσως. Κι έπειτα; (Παύση). Φουρκίστηκα. Μα για σκεφτείτε λίγο, για σκεφτείτε, στη γη βρισκόσαστε, σωτηρία δεν υπάρχει!
Σάμουελ Μπεκετ, «Το τέλος του παιχνιδιού»
No comments:
Post a Comment