Όσες φορές η φορολογία εξωθείται στα άκρα, προκαλεί το αξιοθρήνητο τούτο αποτέλεσμα, δηλαδή στερεί τον φορολογούμενο τμήμα του πλούτου του, χωρίς όμως να πλουτίζει και το κράτος. Αυτό μπορούμε να το αντιληφθούμε, αν αναλογιστούμε ότι η αγοραστική δύναμη κάθε ανθρώπου, παραγωγική ή μη, περιορίζεται από το εισόδημά του. Δεν μπορεί, λοιπόν, να στερηθεί μέρος της προσόδου του χωρίς να αναγκαστεί σε ανάλογο περιορισμό της κατανάλωσής του. Γι’ αυτό και προκύπτει μείωση της ζήτησης των εμπορευμάτων, και ιδίως των φορολογηθέντων. Από τη μείωση αυτή της ζήτησης προκύπτει μείωση της παραγωγής, επομένως και των φορολογητέων αγαθών. Ο φορολογούμενος, λοιπόν, θα χάσει μέρος των απολαύσεών του, ο παραγωγός μέρος των κερδών του και το κρατικό θησαυροφυλάκιο τμήμα των εσόδων του.
Ζαν Μπατίστ Σέι, «Πραγματεία της πολιτικής οικονομίας» (1803)
No comments:
Post a Comment